Het Maranathagebouw in Rijssen, waarin zowel Siloah als de SVRO cliënten huisvest, maakt binnenkort plaats voor een nieuw onderkomen. „Eindelijk”, verzucht Siloahbestuurder Hoekman, met verwijzing naar de voorgeschiedenis die inmiddels al zo’n jaar of tien beslaat.Vorig jaar voorjaar was zijn ergernis over de trage voortgang van het nieuwbouwtraject zo groot dat hij persoonlijk naar Rijssen reed om zijn collega­bestuurders van de SVRO stevig de waarheid te zeggen. „Althans, dat was mijn voornemen”, lacht Hoekman. „Maar tot mijn verrassing trof ik daar de pas aangetreden interim-manager Verhagen. Haar ergernis over de stagnatie was minstens zo groot als die van mij.”

Inmiddels heeft architecten­bureau Wentink de tekeningen gereed. Volgend jaar gaat eindelijk de schop in de grond.

Hoekman: „Volgens een extern advies uit 2007 hadden we de keus uit twee opties: of aanhaken bij een grote federatie van samenwerkende, seculiere instellingen, óf fuseren dan wel nauw samenwerken met een strategische partner. De samensprekingen over de nieuwbouw in Rijssen verliepen zo goed dat de vraag rees of de SVRO mogelijk onze strategische partner kon zijn.

Nadat we vorig jaar tot wederzijdse tevredenheid een gezamenlijke kwaliteitsmedewerker en een gemeenschappelijke manager facilitair bedrijf hadden benoemd, was het antwoord op die vraag wat ons betreft definitief ja.”

Schrikte de wankele situatie waarin de SVRO vorig jaar voorjaar verkeerde u niet af?

Hoekman: „Er is daar in het verleden een flink stuk mismanagement geweest, daar moeten we niet omheendraaien. Maar het boekenonderzoek dat we hebben laten doen, heeft geen bijzonderheden aan het licht gebracht. De organisatie maakt weer winst en is redelijk stabiel.”

Verhagen: „Ik kwam terecht in een organisatie met een tekort van meer dan 1 miljoen euro en een stuurloos managementteam. Een zorginspecteur die ik kort na mijn aantreden sprak, zei: „Het is dat hier nog zo veel medewerkers met hart voor de zorg rondlopen. Anders hadden we Maranatha zeker onder curatele gesteld.” Toch ga ik met een gerust hart weg.”

Binnen de SVRO-vestiging Elim in Barneveld is het door het forse personeelsverloop nog flink onrustig, erkent Verhagen. „Maar in een organisatie waar nog zo veel oud zeer zit, moet je soms opzettelijk onrust creëren om dat allemaal naar boven te laten komen. Elim was zonder meer toe aan een nieuwe bedrijfsvoering. Daarom hebben we het middenmanagement verplicht een hbo-managementstudie te volgen.

Natuurlijk geeft dat tumult, dat begrijp ik heel goed. Eén teamleider is vertrokken, een andere is planner geworden en een derde is overgeplaatst naar Maranatha. Inmiddels is het midden­management in Barneveld weer compleet. Elim zit in het laatste stukje, het komt goed.”

Wat merken de werkers aan het bed straks van deze bestuurlijke fusie?

Hoekman: „Niets, de ouderenzorg en de gehandicaptenzorg blijven gescheiden zorgprocessen. Onze cliëntenraad is wel benaderd door bezorgde ouders die zich afvroegen of hun kind straks een bejaardenverzorger aan het bed zou krijgen. Dat gebeurt zeker niet.”