Kleine gemeente in een groot land
Als jonge predikant met een voluit Nederlandse achternaam dient hij een Canadese gemeente. „De jongere generatie voelt de banden met de Christelijke Gereformeerde Kerken niet meer.”
Ds. David Kranendonk (30) is predikant in de Free Reformed Churches (FRC) of North America, het Amerikaanse familielid van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland. Hij dient de gemeente in Bornholm, Ontario. Met maar honderd leden uit een boerengemeenschap is het een van de kleinste FRC-gemeentes in Canada. „De allerkleinste zit in de grootste stad”, aldus ds. Kranendonk. „De gemeente, of eigenlijk het preaching station, in Toronto telt maar tien leden.”De FRC telt zeventien gemeenten in Canada en drie in de Verenigde Staten, met in totaal ongeveer 4000 leden. Het zijn relatief kleine gemeenten in de enorm uitgestrekte landen. Bornholm is ds. Kranendonks eerste gemeente. Zes jaar geleden werd hij in het ambt bevestigd.
Drie jaar geleden werd ds. Kranendonk gevraagd als voorzitter van Bonisa Mission North America. „Ze hadden iemand nodig en dachten: Die dominee heeft een kleine gemeente en kan er nog wel wat bij hebben.”
Crescendo
Bonisa Noord-Amerika werkt nauw samen met de Bonisa Zending in Nederland. Beide organisaties steunen meerdere projecten in China. Vorige week maakte het Urker Visserskoor Crescendo een tournee door Ontario (Can.) en Michigan (VS). Tijdens zes concerten werd het werk van Bonisa onder de aandacht gebracht. Entree en collectes leverden 36.000 euro op.
Kees Baaij van Bonisa Nederland prees het koor voor de saamhorigheid. „Jullie zijn één grote familie, een koor over de kerkmuren heen.” Ds. Kranendonk genoot van de Urkers. „Ze zingen vanuit hun hart. A wonderful experience.”
Onlangs was ds. Kranendonk voor de eerste keer in zijn leven in China. „Very special.” Met een vierwiel aangedreven voertuig ging hij de bergen in. Tot de auto niet verder kon. Het laatste stuk moesten dragers hem meenemen. „We kwamen in een heel klein dorpje. Een plaats die niemand kent en niemand weet. Maar God weet dat hier mensen wonen.” Spreken kon hij niet met de Chinezen. „De toren van Babel heeft wat aangericht.” Maar ds. Kranendonk weet zeker: „God werkt ook daar in mensenharten.”
Bonisa is vrij nieuw in Canada en zeker in de VS. De basis ligt in de Canadese provincies Ontario en British Columbia. „Er is een hoop werk te doen.”
Verschillende christelijke organisaties die in Nederland actief zijn, waagden de oversteek naar Noord-Amerika al. Woord en Daad was in de jaren tachtig de eerste, gevolgd door Kom over en help. Sinds enkele weken is ook het Isaac da Costafonds actief aan de andere kant van de oceaan.
Ds. Kranendonk signaleert een discussie in zijn achterban. „Denominaties hebben hun eigen zending en evangelisatie en je hebt organisaties waarin verschillende kerken samenwerken. Dat geeft wel eens wrijvingen. We moeten ons er echter van bewust zijn dat de Kerk met een hoofdletter groter is dan het land waarin wij leven. Een organisatie doet iets op één plek in de wereld. Dat is goed, maar tegelijk moeten we oog hebben voor de noden elders.”
Bij China kunnen Canadezen zich volgens ds. Kranendonk zeker een voorstelling maken. „Het land is bijna iedere dag in het nieuws. Vaak negatief: de Chinezen pikken onze banen in. Er is veel aandacht voor.”
De FRC in Canada bestaat voor een groot deel uit immigrantengemeenten. De predikant behoort zelf tot de derde generatie emigranten. De inmiddels 65-jarige vader van ds. Kranendonk kwam op 5-jarige leeftijd met zijn ouders vanuit Ridderkerk naar Canada.
Contact met het vaderland verwatert, signaleert de predikant. „De jongere generatie voelt de banden met de Christelijke Gereformeerde Kerken niet meer.” Een klein deel van de jongeren verlaat de FRC: jaarlijks ongeveer honderd. Ze sluiten zich aan bij andere ”reformed churches” of wijken uit naar baptisten of evangelischen. „Gaan ze weg omdat ze zich niet goed voelen in de kerk of omdat ze bij hun ouders niets zien van het werk Gods?”
Groeiend probleem vormt het onderwijs. Van de gemeente van ds. Kranendonk doen verschillende ouders aan ”homeschooling”. „Mijn vrouw geeft les aan onze kinderen van 6 en 5 jaar. Het is iets wat groeit in Noord-Amerika. Ongeveer 7 procent van de schoolgaande kinderen krijgt thuis onderwijs.”
