Een bedrijf dat gebruik wil maken van telemarketing, moet vanwege de nieuwe telecommunicatiewet voortaan zorgen dat hij een ‘schone’ namenlijst aanlevert, oftewel een lijst die onderscheid maakt tussen mensen die in het bel-me-niet­register staan en zij die er niet in staan. Dat kost geld. Voor zo’n schoon bestand is een licentie nodig, waarvoor een heffing moet worden betaald. Bedrijven kunnen het „ontdubbelen” wel overlaten aan het callcenter, maar ook dat kost euro’s.„En wij moeten bij elk gesprek dat bel-me-nietregister noemen en aangeven dat mensen zich kunnen inschrijven”, zegt Kroodsma. „Dus staat de telefoonlijn langer open. Aan die kosten doet niemand iets. Dat zullen mensen niet leuk gaan vinden. Als je geld geeft voor een goed doel, verwacht je dat dit naar het goede doel gaat, en niet naar het bel-me-nietregister of naar het ministerie van Economische Zaken.”

Connect belt voor organisaties zoals SOS-Kinderdorpen, de Nederlandse Brandwonden Stichting, het Diabetesfonds en de Dierenbescherming. Het callcenter heeft een voorkeursbeleid voor mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt, zoals arbeidsgehandicapten, ouderen en langdurig werklozen.

Om de werkgelegenheid in het callcenter maakt Kroodsma zich nog geen zorgen.

„Wij hebben vooral warme bestanden, van mensen die al een relatie hebben met het goede doel. Die mogen we blijven benaderen. Voor klanten en callcenters die via koude werving werken, wordt de vijver wel kleiner.” De groep die gebeld wil worden, neemt af, en wordt dus vaker gebeld. Daardoor zal bij hen de irritatie toenemen, voorspelt Kroodsma, zodat ook zij zich afmelden. Koude werving zal op den duur nog amper kunnen. „En daar gaat in goededoelenland toch veel geld in om.”