En nu ze toch de moeite namen om een ingezonden artikel te schrijven, hadden ze nog een paar andere puntjes, die op zich niet zo veel met Calvijn te maken hadden. Veel gemeenten zijn vergaarbakken van ongelovigen, waar alleen de bokken aandacht krijgen. Ambtsdragers doen aan intellectuele egobevrediging, ten koste van hongerige schapen. Jongelui staren glazig naar de preekstoel en wie in de kerk naar het levende Woord zoekt, vindt dat niet.De toon en inhoud van dit ingezonden artikel is lastig te verbinden met de opmerkingen die dezelfde heren eind vorig jaar maakten over de verhouding van Heart Cry met de kerken.

In een verklaring van 28 november 2008 op refoweb.nl zeiden ze dat ze niet in een „polemisch gevecht” betrokken willen worden. Ze constateerden dat er door de media steeds meer twee partijen lijken te ontstaan. Heart Cry tegenover de kerken. Dat willen ze niet.

Als je dat niet wilt, moet je dus niet dit soort ingezonden stukken schrijven. In termen van communicatie is dit toch echt ”tegen”, en niet samen.

Ik wil hier niet inhoudelijk reageren op de geuite kritiek. Dat hebben anderen gedaan. De Bijbel roept niet alleen op tot zelfonderzoek, maar ook om de geesten te beproeven (1 Thess. 5:21; 1 Joh. 4:1). Ik ga in dit artikel voor het tweede.

Heftig

De heftige aanval op de kerk heeft me verbaasd. De kerk is Gods instelling, de ambtsdragers zijn Gods dienstknechten. Iedereen die zich betrokken voelt bij de verkondiging van het evangelie, zou een diepe verbondenheid moeten voelen met Gods knechten en Gods gemeente. Bin-nen die bedding wil je Gods Woord verkondigen.

Het beeld dat Heart Cry bij mij oproept, is dat ze het juist buiten de bedding van de kerk wil doen. Het feit dat de stichting er bewust voor kiest om de belijdenisgeschriften niet als basis voor haar werk te erkennen, onderstreept dit.

Het is natuurlijk mogelijk dat de kerk zo in verval is, dat je met een profetisch getuigenis de kerk moet wijzen op dwalingen en zonden. Het lijkt erop dat Baan c.s. het zo zien.

In hetzelfde artikel schrijven ze immers dat ze het deksel van de beerput willen trekken. Maar zelfs als dat het geval is, als de hedendaagse kerk teruggeroepen moet worden, zou je toch zichtbaar moeten willen aansluiten bij het belijden van de kerk der eeuwen. Het is één Lichaam.

Daar komt nog dit bij. De schrijvers van het artikel van 13 juli voelen zich gedrongen om de kerk terug te roepen. In dat geval is het van betekenis dat de kern van Heart Cry niet bestaat uit mannen die in de dienst van de Heere ervaren zijn, maar uit jonge mensen, die vaak aangeven nog maar enkele jaren geleden tot het geloof te zijn gekomen.

Het lijkt me daarom onontkoombaar om bij het onderzoeken van de geest achter Heart Cry de optie van jeugdige overmoed en onbezonnenheid open te houden.

Ik zou aansluitend nog een optie willen noemen. Heart Cry past als fenomeen goed in deze postmoderne tijd. Kenmerkend voor de hedendaagse cultuur is dat mensen zich minder verbonden voelen met gemeenschappen en tradities. Moderne gelovigen bewegen zich liever in netwerken dat in instituten.

Minder dogmatisch

Een ander aspect van de hedendaagse religiositeit is dat geloofsbeleving minder dogmatisch omlijnd is en meer toegespitst op persoonlijke ervaring en beleving.

Een derde verschijnsel dat ik zou willen noemen is dat de huidige jeugdcultuur compleet losgeraakt is van de volwassenenwereld en daar zelfs min of meer richtinggevend wordt. Het is niet moeilijk parallelle verschijnselen te onderkennen tussen de opkomst van Heart Cry en trends. Dat is een relevant gegeven bij het onderscheiden van de geesten.

Het beproeven van geesten is een hachelijk werk. Ik wil zeker niet zeggen dat God het werk van Heart Cry niet kan zegenen. Ook op bijeenkomsten van Heart Cry wordt Christus verkondigd.

Ik wil niet verder gaan dan deze observaties delen. Om alert te blijven. De kerk heeft de tijd. Niet de groei van de boom, maar zijn vruchten vormen de toets. De beweging Heart Cry is jong. Wat uit God is zal blijven, wat niet uit Hem is zal vergaan.

Knevel

Vandaag zit Arjan Baan bij Andries Knevel. Wie weet wat hij daar via de radio gaat zeggen over de verhouding tussen Heart Cry en de kerken.

Misschien komt hij in dat gesprek wel terug op het artikel van 13 juli en spreekt hij zijn diepe verbondenheid uit met de kerk van alle eeuwen. Dan zou dit artikel gerelativeerd kunnen worden voor de inkt droog is.

Dat zou mooi zijn.

Reageren aan scribent?welbeschouwd@refdag.nl.