Obama ziet het vredesproces als een bazaar. De onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen zijn een soort loven en bieden over de prijs van een T-shirt. Ondertussen heeft de Amerikaanse president niet in de gaten dat zijn beleid de prille ontwikkeling op de Westelijke Jordaanoever in gevaar brengt, aldus de rechterhand van premier Netanyahu tijdens een werkbezoek dat wij deze week brachten aan Israël.De kritiek in Israël op Obama is niet mals. En daar zijn verschillende goede redenen voor. Zo heeft de Amerikaanse president zich niet de vraag gesteld of de Palestijnen er wel klaar voor zijn om vergaande compromissen te sluiten. In dit kader kritiseerde viceminister van Buitenlandse Zaken Ayalon de Palestijnen dat zij sinds 1993 alleen maar eisen stellen en zich niet realiseren dat beide partijen elkaar halverwege moeten tegenkomen.

Unaniem is in Israël ook de opvatting dat Obama aan de verkeerde kant van het proces begint. Te vaak zijn hoog­gespannen verwachtingen van een vredesproces gevolgd door diepe teleurstellingen. Daarom is het beter aan de andere kant te beginnen. De kant van de concrete opbouw van de Westelijke Jordaanoever zonder de druk van een officieel vredesproces. Het creëren van veiligheid en het opbouwen van de brood­nodige staatsinstellingen bieden een betere basis voor vrede dan voortijdige onderhandelingen over een totaal­oplossing.

Kernwapen

Ondertussen liet ons tweedaagse bezoek aan de Joodse staat duidelijk zien dat het conflict tussen Israël en de Palestijnen bepaald niet losstaat van de regionale context. In de eerste plaats denken we dan aan Iran. Dit land houdt niet op te verklaren dat het Israël van de kaart wil vegen. Ondertussen probeert Iran op weinig geloofwaardige wijze duidelijk te maken dat zijn nucleaire programma alleen bestemd is voor de eigen energievoorziening.

En dan hebben we het nog niet over de angst van veel Arabische landen, Egypte en Saudi-Arabië voorop, dat Iran naar regionale hegemonie streeft. Een kernwapen in handen van Teheran zal een kernwapen­wedloop in de regio veroorzaken. De EU en Israël moeten daarom gezamenlijk met hun bondgenoten optrekken en het Iraanse regime totaal isoleren. In combinatie met een stevig pakket sancties dient het regime op de knieën te worden gedwongen.

Er ligt nog meer huiswerk voor de EU in het Midden-Oosten. Turkije speelt als toetredingskandidaat een dubieuze rol in de regio. Het land wil in de moslimwereld een leidende rol spelen, maar opereert ondertussen ronduit destabiliserend in de regio. Het is onbestaanbaar dat Turkije wapenleveranties via zijn grondgebied toelaat die zijn bestemd voor Syrië en terroristische organisaties als Hezbollah en Hamas. Wat moet Ankara nog meer uithalen al­vorens Brussel de onderhandelingen met dit land staakt?

En dan is er nog Syrië. Dit land stelt zich op als een kind dat door stelselmatig negatief gedrag aandacht vraagt. Een basale pedagogische les is hier in het geding, namelijk dat zulk gedrag nooit en te nimmer beloond moet worden. Dit betekent concreet dat de EU absoluut moet stoppen met het aanbieden van een associatieverdrag zonder een breed pakket aan voorwaarden. Er kan alleen dan sprake zijn van een samenwerkingsovereenkomst wanneer Syrië de steun aan Hezbollah en Hamas stopt en de gevaarlijke omarming van Iran per direct beëindigt.

Dialoog

Het voorzitterschap van de Israëldelegatie van het Europees Parlement is onder deze politieke omstandigheden meer dan alleen interessant. Daarvoor staat er te veel op het spel. Daarom willen wij een bijdrage leveren aan een verbetering van het politieke situatie in Israël. Dit betekent dat wij actieve steun willen geven aan elke verbetering op de Westelijke Jordaanoever. De Palestijnse bevolking moet zien dat het loont om terreur af te zweren.

Daarnaast willen we een breed opgezette dialoog met Israël die verder reikt dan alleen het conflict met de Palestijnen. Europa en Israël kunnen veel voor elkaar betekenen op het gebied van handel, wetenschap, technologie en cultuur. Op die manier hopen wij dat een deel van het wantrouwen over en weer kan worden weggenomen.

Ten slotte willen wij vanuit de Israëldelegatie het Europees Parlement aansporen om een helder politiek geluid tegenover Syrië en Iran te laten horen. De wereld is nu eenmaal geen bazaar waarin goedwillende klanten met goedwillende verkopers onderhandelen. Landen die actief terreur steunen, moeten stevig aangepakt worden.

De atoomklok van Iran tikt te indringend door om het bij woorden te laten.

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter van de SGP-fractie en van de Israëldelegatie en beleidsmedewerker van de SGP-fractie in het Europees Parlement.