Het staat de rooms-katholiek Van Agt vrij zijn gal te spuwen over Israël, zoals hij ook doet in zijn onlangs gepubliceerde boek. Maar hij gaat niet vrijuit wanneer hij als christen meent God terzijde te schuiven in het Israëlisch-Palestijnse conflict. En juist in dat laatste betoont hij zich, om in zijn eigen woorden te spreken: een afvallige bullebak. Helaas.Van Agt ventileert zijn anti-Israëlretoriek en motiveert zijn felle uithalen jegens Israël door de enige democratie in het Midden-Oosten te beschuldigen van het stelselmatig terzijde schuiven van internationale rechterlijke uitspraken. Maar, ook lapt Israël menige VN-resolutie aan de laars waarin de hachelijke positie van het Palestijnse volk wordt belicht.

Van Agt had zich de 400 pagina’s kunnen besparen. Vanaf pagina 1 is het helder: Israël is de grote satan. Israël onderdrukt. Israël doet aan landjepik. En Israël beschouwt de Palestijnen als losgeslagen nomaden.

Voedingsbodem

Israël gaat zeker niet vrijuit in het leed van de Palestijnen, maar de werkelijkheid vraagt wel om het willen onderscheiden van goed en kwaad. Van Agt is het zicht hierop kwijt. Vermoedelijk is het dan ook onbegonnen werk om hem om nuances te vragen over zijn opvattingen, maar ik probeer het toch maar.

In de eerste plaats het Palestijnse leed. Onmiskenbaar aanwezig en onmiskenbaar groot. Israël is met groot militair vertoon –checkpoints alom– aanwezig in de Palestijnse gebieden en permitteert zich zelfs een heuse veiligheidsmuur. Hierdoor worden de toch al onder hoogspanning staande levensvoorzienende activiteiten van de Palestijnse bevolking verder uitgekleed. Dat heeft weer tot gevolg dat de geringe eigenwaarde van het volk een dankbare voedingsbodem vormt voor de ‘hellebaarden’ van Hamas en al-Qaida.

Het is goed om voor voorgaande nooit en te nimmer de ogen te willen sluiten. Volgens fanatici als Dries van Agt en zijn evenknie, de al even gedreven Gretta Duisenberg, is Israël aan al deze ellende debet. De vraag is dan ook evident: schept Israël er genoegen in de Palestijnen te onderdrukken?

Tragiek

Nee. Israël kan hier sinds de oprichting in 1948 met supervisie van de complete westerse wereld natuurlijk de niet ogen voor sluiten. Het is dan ook een onnatuurlijke reflex van een democratische staat om zo bewapend door het leven te moeten en je bovenal omringd te weten met naties en terroristen die je het leven willen benemen. Israël vroeg om bestaansrecht, maar kreeg het nooit. De trieste tragiek van het land van melk en honing! Van Agt weet heel goed hoe het zit, maar zijn geheugen laat hem selectief in de steek. Barbertje is de legitieme staat Israël en Barbertje zal en moet hangen.

Voor een knappe kop met uitblinkende technologische hoogstandjes en een goed welvaartspeil zoals Israël bewezen heeft te zijn, is in de dorre woestijn van de islamitische razernij geen ruimte. Heeft Israël op zijn beurt het bestaansrecht ooit betwist van de omringende volkeren? Dat heeft het niet.

Het omgekeerde is wel het geval. In de statuten van Hamas bestaat Israël niet en is elke Jood er een te veel. In Israëlische supermarkten blazen Palestijnen zich op te midden van Israëlische moeders en kinderen. Waarom zou Israël de nood ledigen van diegenen die hem geen bestaan toewensen? Toch zal Israël uit democratische en intelligente motieven blijven proberen dat vol te houden. Dat is een bovenmenselijke inspanning, maar zal uiteindelijk worden beloond.

Leeuw van Juda

Ten slotte: waarom rekent Van Agt buiten de Leeuw van Juda en werkt hij antisemitisme in de hand? Omdat hij is afgedreven van de christelijke leer en kennelijk Gods vingerwijzing in de geschiedenis van het Joodse volk niet wil zien. Zelfs de Rooms-Katholieke Kerk is –zij het schromelijk laat– tot de heilzame slotsom gekomen dat het Joodse volk nog altijd Gods verbondsvolk is.

Het zogenaamde voortschrijdende inzicht van Van Agt heeft hem tot de dwaalleer gebracht dat Bijbelse feiten over het Joodse volk niet meer actueel zijn. Met een dergelijks marginalisering van zijn rooms-katholiek-zijn, moet Van Agt nu door het leven. Te triest voor woorden. Maar, goed: insjallah!

Bert Brouwer is christenconservatief en blogger.