Als de brief authentiek is, weerlegt die een van de hoekstenen van Milosevic’ verdediging. Hij beweert immers als president van Servië tijdens de oorlog in Kroatië geen echte macht te hebben gehad over het door Serviërs gedomineerde federale Joegoslavische leger of Servische troepen buiten Servië.

Maar in de brief, gedateerd 9 juni 1993, wordt Milosevic gevraagd druk uit te oefenen op het Joegoslavische leger om materiaal en manschappen te leveren aan de Servische rebellen in Kroatië. De brief was ondertekend door Milan Martic, leider van de Serviërs in de Krajina, de streek in Oost-Kroatië die tijdens de oorlog in handen was van de rebellen. Martic vroeg Milosevic ook zijn invloed op de media in Belgrado aan te wenden om in Servië meer steun te krijgen voor de Servo-Kroatische zaak.

Het belangrijke bewijsstuk werd getoond tijdens de getuigenis van voormalig generaal Aleksander Vasiljevic, die bevestigde dat Martic zijn vraag enkel zou richten tot de persoon die echte invloed had en die ervoor kon zorgen dat de levering van het gevraagde materiaal via de staf van het leger goedgekeurd zou worden.

Judith Armatta, juridisch expert op het gebied van oorlogsmisdaden, zei dat de getuigenis van Vasiljevic een van de belangrijkste tot nu toe is. „Hij is de hoogst geplaatste ingewijde die aanwezig is op het proces. Hij is degene die Milosevic systematisch in verband heeft gebracht met de gebeurtenissen in de Krajina.”

Milosevic kreeg niet de kans om te reageren op de brief, maar zal Vasiljevic waarschijnlijk volgende week ondervragen. Vasiljevic is een Serviër die door de VN-aanklagers tot de kring van vertrouwelingen rond Milosevic wordt gerekend. Om te zorgen dat Vasiljevic kon getuigen zonder vrees gearresteerd te worden, is tegen hem geen aanklacht opgesteld. Hij stond in het begin van de Kroatische oorlog aan het hoofd van de contraspionage van het Joegoslavische leger, maar werd in 1992 op een zijspoor gezet omdat hij zich verzette tegen de Servische machtsgreep in het leger.