„Dit had nooit mogen gebeuren", zei premier Nathan Rees van Nieuw-Zuid-Wales tijdens een ceremonie in Sydney, waarbij ook een monument werd onthuld voor de gedupeerden.Circa 500.000 mensen groeiden tussen 1930 en 1970 op in weeshuizen en bij pleeggezinnen verspreid over Australië. De helft kwam terecht in Nieuw-Zuid-Wales. Het ging vooral om kinderen uit arme gezinnen die vanuit Groot-Brittannië naar Australië waren gebracht in een poging om de bevolking van de kolonie uit te breiden.

David Hill, een van de kinderen die ooit vanuit Groot-Brittannië de reis naar Down Under maakte, memoreerde op de publieke radio dat sommige kinderen vier jaar oud waren toen ze hun ouderlijk huis gedwongen verlieten. „Voor veel kinderen was het een verschrikkelijke ervaring", aldus Hill.

„Jongens en meisjes die met hun hoofd in toiletten werden geduwd als straf voor het in bed plassen, meisjes die zich herinneren hoe ze op hun vijfde voor het eerst seksueel werden misbruikt, kleine kinderen die met de zweep geslagen werden, die hun hele jeugd in angst leefden".

Hill zei dat, in tegenstelling tot wat veel Australiërs denken, de meeste kinderen geen wezen waren. Volgens hem ging het juist vaak om leden van Britse straatarme gezinnen. De ouders hoopten dat hun kinderen in het verre Australië een betere toekomst zou wachten.