Vooralsnog bestaat Ambon Waterfront City vooral op papier. De stad aan zee moet een mooie boulevard krijgen, met hotels en familierestaurants. Toerisme is een van de grootste potentiële inkomstenbronnen voor Ambon-stad.Een consultant uit Nederland maakte het afgelopen jaar een gedetailleerde blauwdruk. Ondanks een wervelende presentatie bij het gemeentebestuur in augustus, noemen veel lokale ondernemers en gemeenteraadsleden het plan een papieren tijger.

De meeste verwoeste kerken en moskeën in de stad zijn wel weer herbouwd. Een groter probleem nu zijn de hoge werkloosheid en de vuilnishopen die de stranden van Ambon bevuilen.

Hoteleigenaar Andre Sitanala ziet de vervuiling met lede ogen aan. „Na het conflict vormt vuilnis een nieuwe tijdbom voor het toerisme op Ambon,” zucht de geboren Ambonees.

De 41-jarige Sitanala is de enige Ambonese hoteleigenaar op het eiland. De andere hotels zijn eigendom van Chinese Indonesiërs.

Een veelgehoorde klacht onder de bijna 400.000 bewoners is dat de Ambonezen zelf te weinig ondernemerschap tonen. Hoewel het officiële werkloosheidspercentage op 12 procent ligt, is het werkelijke aandeel werklozen volgens ingewijden veel hoger. Een groot deel van de christelijke Ambonezen is nog steeds ambtenaar. De lokale middenstand blijft erg afhankelijk van grotendeels islamistische nieuwkomers. Ed Tulalessy, gemeenteraadslid: „De Ambonese jeugd moet meer leren, qua ondernemerschap.”

Tulalessy vindt ook dat Ambon Water Front City te hoog gegrepen is. Hij stelde zelf voor werkloze Ambonezen een baan als vuilnisman te geven. „Ze krijgen dan dagelijks 1000 roepiah (5 eurocent) per huishouden. Zo los je én de werkloosheid en het vuilnisprobleem op.”

Maar zelf is hij niet zeker over het succes van het plan. „Het is de mentaliteit. Velen willen liever een mooie vaste baan bij de gemeente.”