”Mara en Elim. Over verval en opbloei van het geestelijke leven”
Auteur: Octavius Winslow
Uitgeverij: De Groot Goudriaan, Kampen, 2002
ISBN 90 6140 811 3
Pagina’s: 222
Prijs: € 18,95. „Ik bid je dat je je houden zult binnen de nauwste grenzen van de Heilige Schrift.” „Houd je dicht bij Jezus, want als je op een afstand wandelt, heb je reden om de roede te vrezen.” Twee uitspraken van de bekende Mary Winslow. Beide zullen door Octavius, een van haar drie zonen die predikant is geworden, ter harte zijn genomen. Dat blijkt wel uit het boek van zijn hand: ”Mara en Elim. Over verval en opbloei van het geestelijke leven”.

Na haar dood heeft Octavius een groot deel van de brieven en dagboeknotities van zijn moeder uitgegeven. Dit werk, voorzien van verbindende tekst, verscheen een aantal jaren geleden in het Nederlands, in de boeken ”Leven met Christus” en ”Leven en sterven met Christus”.

Ook Octavius (1808-1878) zelf is een vruchtbaar schrijver geweest. In zijn geschriften laat hij merken veel van zijn moeder geleerd te hebben. Mary had een „zeer nabij leven”, waarvoor behalve haar gemeenschap met God door Christus onder meer ook haar vrees voor afwijking en verachtering in de genade typerend was. Daarover gaat ”Mara en Elim”.

Heelmeester
Het ”Mara” in de titel ziet op de toestand van de ziel die verslapt is in liefde, geloof en gebed. Uitvoerig wordt die beschreven. Steeds beklemtoont de schrijver echter dat deze toestand zo niet kan blijven. Het moet van Mara naar Elim. Exodus 15 zegt ons dat als het volk met ernst naar de stem des HEEREN zou horen, Hij zou doen ervaren hun heelmeester te zijn. Hoe goed was het in Elim.

In het begin van het boek verwijst Octavius Winslow verschillende keren naar Kolossenzen 3. Als het gaat om het leven van de gelovige doet hij een uitspraak die het waard is om verder over na te denken: „Het is niet zozeer dat de gelovige leeft, als wel dat Christus in hem leeft.” Hét leven van de ziel is verzadigd te worden met het levende Brood en Water.

Winslow noemt het niet alleen een verval van het geestelijke leven als Gods kinderen de Bijbel kunnen lezen zonder geestelijke smaak, maar ook als de gelovige „maar weinig onderhandelingen heeft met Christus, slechts zelden tot het bloed gaat…”

Actueel
Aanleiding voor het schrijven van dit boek vormde de praktijk van het kerkelijke leven waarin mensen het druk hadden met liefdadigheid en het bijwonen van allerlei bijeenkomsten die op zichzelf niet verkeerd waren, maar waarin zij zo opgingen dat er geen of nauwelijks aandacht meer was voor het eigen persoonlijke geestelijke leven. Over actueel gesproken!

Het is een teken van verval als er maar weinig gerichtheid is op God en de genadetroon meer uit plicht dan als een voorrecht gezocht wordt. Duidelijk stelt Winslow dat het echte leven staat naar het ervaren van Gods gevoelige tegenwoordigheid. Anderzijds gaat het daar niet in op: „Als we verlangen elke stap van onze weg naar de hemel te zíen, dan kunnen we niet langer de opwaartse weg van het gelóóf bewandelen, die wel moeilijker is, maar toch meer zegen geeft.” Bij het ervaren van bijzondere geestelijke verheugingen ligt het gevaar van geestelijke trots op de loer.

Veel komt ter sprake in dit lezenswaardige boek. De kenmerken van het vaak zo geleidelijk beginnende verval, maar ook de oorzaken daarvan en de middelen tot herstel worden breed aangewezen. De stijl is niet systematisch; soms wel breed beschrijvend, maar als je er wat aan gewend bent, heel aansprekend.

Ontdekkend schrijft Winslow over het bedroeven van de Heilige Geest en over de verschillen tussen de onvruchtbare en de vruchtbare belijder. Vertroostend zijn de hoofdstukken over de Heere, als de hersteller en bewaarder van Zijn volk.