Sharon en Mitzna hadden maandag een gesprek waarin Sharon pleitte voor de vorming van een stabiele regering op brede basis, teneinde het hoofd te kunnen bieden aan de economische crisis waarin het land na 28 maanden verkeert, deelde het bureau van de premier mee.

Mitzna zei dat Sharon geen enkel teken had gegeven dat hij bereid is tot wijziging van het beleid dat de crisis met de Palestijnen heeft vergroot. Volgens de leider van de Arbeiderspartij zei de premier „voor de zoveelste keer” dat nederzettingen in de Gazastrook om strategische en historische redenen noodzakelijk zijn. „Daaruit begreep ik dat er geen basis is voor samenwerking”, zei Mitzna.

De Arbeiderspartij van Mitzna leed een grote nederlaag bij de verkiezingen van vorige week. De Arbeiderspartij zat in de vorige regering en dat heeft er volgens Mitzna toe geleid dat de verschillen tussen zijn partij en de Likud van Sharon te onduidelijk zijn geworden. Sharon weigert met de Palestijnen te praten zolang het geweld voortduurt, Mitzna stelt die voorwaarde niet.

De centrumpartij Shinui, na de verkiezingen de derde partij in het parlement, wil wél deelnemen aan een eenheidsregering. Een coalitie van Likud, Shinui en Arbeiderspartij zou een forse meerderheid in het parlement hebben, waardoor de conservatieve orthodoxen buiten de regering kunnen blijven. Shinui-leider Tommy Lapid slaagde er echter evenmin in Mitzna te overtuigen. Anderen binnen de Arbeiderspartij zijn mogelijk wel bereid met Sharon in zee te gaan, zoals Shimon Peres, die voor de Israëlische televisie pleitte voor nader onderzoek.

De formele coalitieonderhandelingen zijn nog niet begonnen en Sharon hoopt waarschijnlijk Mitzna alsnog over te kunnen halen. Misschien is hij er ook op uit mensen als Peres los te weken, om daarmee een meerderheid te vormen. Mocht hem dit niet lukken, dan resteert hem weinig anders dan een coalitie met de Nationale Religieuze Partij, die de belangen van de kolonisten en andere extreem rechtse groepen vertegenwoordigt.

President Moshe Katsav ontving maandag de leiders van alle dertien partijen om een formateur aan te wijzen. Sharon is de voor de hand liggende keuze. De rechtse partijen, zoals Likud, wonnen bij de verkiezingen een duidelijke meerderheid.