Een belangrijke alternatieve bevoorradingsroute loopt niet vanuit Pakistan door Oost–Afghaanse provincies, maar van Oezbekistan en Tadzjikistan dwars door de provincie Kunduz en de gelijknamige hoofdstad. De provincie Kunduz telt ongeveer 8000 vierkante kilometer en 800.000 inwoners. De grond is er vruchtbaar en de meeste bewoners, Tadzjieken en Oezbeken, zijn geen etnische familie van de Pathanen, de stammen die het politiek–religieuze verschijnsel Taliban hebben voortgebracht.Kunduz was eerder vooral befaamd door zijn overvloed aan rijst, katoen, amandelen, meloenen en ander fruit. De Duitse militairen die er begin 2004 neerstreken names de internationale troepenmacht ISAF, hoopten dat de missie eerder sappig dan bloedig zou worden. Maar Kunduz’ kalmte is voorbij. Een veiligheidsdeskundige voorspelde deze week in Duitse media dat de gevechten langs de wegen van Kunduz niet zullen afnemen, maar toenemen in de komende maanden. Hij weersprak daarmee optimistische geluiden van de Duitse minister van Defensie Franz Josef Jung, die van een groot succes in Kunduz had gesproken.

Ook Duitse militairen ter plaatse klagen: „Onze acties verdampen. We rijden ergens binnen en er zo snel als mogelijk weer weg. We hebben niet genoeg mensen en materiaal om ergens te blijven en veiligheid te bieden", klaagde een officier in Der Tagesspiegel. Hij vreest het ergste in Noord–Afghanistan zolang de Bundeswehr niet krijgt wat die voor zijn taken nodig heeft. Hij vreest ook voor het aanzien van het Duitse leger binnen de NAVO wanneer dat zijn missie niet deugdelijk uitvoert. De dramatische luchtaanval vrijdag, nadat een brandstofkonvooi was gekaapt, schaadt de missie verder. Ondertussen vestigen de Taliban in Kunduz op steeds meer plaatsen hun ’Talibanië’ met ’eigen ’rechters’, wreedheden, afpersing en aanslagen op bijvoorbeeld meisjesscholen.