Deze week kwamen de Kamerleden Dibi (GroenLinks) en Van Dijk (SP) met een initiatiefwet om scholen het recht te ontnemen om een gericht toelatingsbeleid te voeren, op basis van de grondslag van de school. Ze proberen daarmee een pijler onder het grondrecht vrijheid van onderwijs weg te slaan.Minister Plasterk is al enige tijd bezig om orthodox-christelijke scholen te dwingen om praktiserende homoseksuele leerkrachten te accepteren, wetende dat er scholen zijn met de overtuiging dat homoseksualiteit wordt gezien als strijdig met Gods leefregels en dat hun diepste overtuigingen in het geding zijn. Staatssecretaris Dijksma kort een school op haar budget omdat de school de leerlingen waarden bijbrengt die strijdig zijn met de verlichte Nederlandse samenleving.

Dit wordt geen pleidooi om ruimte te bieden aan burgers om wetten te overtreden of aan te zetten tot haat. Het is ook geen pleidooi om te tolereren dat scholen slecht onderwijs verzorgen, frauduleus handelen of leerlingen aanzetten tot haat tegen deze samenleving.

Ik spreek hierbij niet over het handelen van de betreffende islamitische scholen, daarover kan ik niet oordelen omdat ik er onvoldoende van afweet. Wel is iedere Nederlander gehouden de wet te eerbiedigen, en dat geldt ook voor scholen. De overheid heeft de taak daarop toe te zien.

Dit betoog is een pleidooi om zorgvuldig en wijs om te gaan met de delicate balans tussen de verschillende grondrechten die Nederland kent. In het belang van de kleine vrede in de samenleving.

Grondrechten

Nederland is een democratische rechtsstaat waarin de burger wordt beschermd door een aantal grondrechten, die soms in de praktijk met elkaar botsen: bijvoorbeeld de vrijheid van godsdienst, de vrijheid van onderwijs, de vrijheid van meningsuiting en het antidiscriminatiebeginsel enzovoort.

Omdat grondrechten soms met elkaar botsen, is handhaving van het recht van elke burger geen simpele zaak. Grondrechten beschermen de belangen en raken aan diepe overtuigingen van individuele burgers en van minderheden die op deze manier worden beschermd tegen de meerderheid. Dit is van niet te overschatten waarde voor de volwaardige participatie van elke burger in de democratie en voor de rust en stabiliteit in onze samenleving.

Nederland kent een lange traditie van tolerantie. Een belangrijke voorwaarde daarbij is altijd geweest dat de grondrechten die we kennen principieel nevengeschikt zijn. Dus in de grondwet wordt geen rangorde van grondrechten aangegeven. Als in concrete situaties grondrechten botsen, is het de burgerlijke rechter die een beslissing neemt.

Dat betekent dat de individuele burger of groepen burgers of instituties maximaal worden beschermd tegen de inperking van de uitoefening van hun grondrechten. Maar uiteindelijk zal er, nadat de rechter alle feiten en meningen heeft gewogen, natuurlijk wel een beslissing vallen. Deze rechtspraktijk draagt naar mijn overtuiging bij aan een vreedzame samenleving.

Liberale religie

Politici vanuit een palet van verschillende tinten rood en blauw zijn hard bezig om de grondrechten voorwerp te maken van politiek debat. Hun doel is de grondrechten van een rangorde te voorzien. Daarbij zijn ze er duidelijk op uit de godsdienstvrijheid in te perken voor iedereen die niet de liberale religie aanhangt, waarin de vrijheid van het individu bij voorbaat absolute voorrang krijgt.

Deze inzet veroorzaakt gevoelens van onveiligheid bij minderheden die vanuit hun overtuiging ingaan tegen politiek correcte meerderheidsstandpunten. De inzet van deze politici draagt daardoor bij aan verhoging van de etnische spanningen in de samenleving. De ijver van sommige paarse politici vormt zo een bedreiging van de kleine vrede in de Nederlandse samenleving.

Het is mijn overtuiging dat velen mijn oproep aan politici om terughoudend te zijn als het gaat om de weging van grondrechten, ondersteunen. In het belang van de vrede en de geestelijke vrijheid in ons land.

De auteur is directeur van het LVGS, de besturenorganisatie voor de vanouds gereformeerd vrijgemaakte scholen.