Zoals bekend; Afrikaans lijkt erg op Nederlands. Alle andere universiteiten zijn Engelstalig. Als ”Stellenbosch” ook Engelstalig wordt, verliest de Afrikaanse cultuur een belangrijk steunpunt. Als de universiteit echter Afrikaans als enige voertaal blijft handhaven, zal ze in een isolement komen.De universiteit heeft er daarom voor gekozen om tweetalig te zijn. „We moeten in Stellenbosch het onmogelijke willen. We moeten meertalig zijn in een multicultureel land. Meertaligheid maakt ons sterk. Meertaligheid is geen probleem, maar biedt unieke kansen.”

Praktisch gezien zitten hieraan nogal wat haken en ogen. Materialen kun je in twee talen aanbieden. Hoe doe je dat met de lessen? Kies je voor aparte taalgroepen of zelfs taaljaren? Of stop je alle mensen bij elkaar en spreek je twee talen door elkaar? Als er in een klas alleen Afrikaans sprekende mensen zitten, moeten studenten theologie dan toch Hebreeuws leren vanuit een Engelse grammatica? Geeft een docent les in het Engels en geeft hij daarbij een powerpointpresentatie in het Afrikaans? Moet je eigenlijk wel alles vastleggen of mag er ook geïmproviseerd worden? Wat dat laatste betreft: elke faculteit moet een eigen taalplan opstellen.

Het speciale van de theologische faculteit is dat zij mensen opleidt voor het predikantschap in verschillende kerken, waartoe ook Engelssprekende gemeenten horen. De theologische faculteit zegt in haar plan dat Engels niet bevoordeeld wordt en dat het Afrikaans haar ernst is, maar dan wel in een context van meertaligheid.

Des te opvallender is de uitspraak, achteraf, van een docent: „Nico, ga er maar vanuit dat jij hier voor het laatst hebt lesgegeven in het Nederlands. Over een paar jaar zal dat niet meer kunnen.”

Dit is de derde aflevering in een serie van vijf artikelen over het bezoek van twee CHE-docenten aan Zuid-Afrika. Donderdag deel 4.