Zeiler Albert Hoekstra is niet te vermurwen; hij denkt dat de 13-jarige Laura Dekker goed in staat is in haar eentje de wereld over te zeilen.Zelf zeilde hij samen met zijn vrouw Marijke van 1997 tot 2002 over de wereldzeeën. Ze kregen in den vreemde twee kinderen. Van hun belevenissen deden ze destijds onder meer verslag in familieblad Terdege.

Met de bekwaamheid van de jeugdige zeilster zal het wel goed zitten, denkt de in Urk opgegroeide Hoekstra. „Ze heeft jaren op het water geleefd. Haar ouders zijn ook de wereld over gevaren. Ze zal zich bewust zijn van de gevaren van de zee en zal haar boot van acht meter van haver tot gort kennen.”

Kinderen kunnen al jong vertrouwd zijn met een zeilboot, stelt Hoekstra. Hij ziet het aan zijn eigen 10-jarige zoon Matthias, die ook verzot is op zeilen. „Hij vaart vaak alleen in een boot. Dat gaat goed. Achter het roer zitten, dat is zijn lust en zijn leven. Hij kent de gevaren en heeft meer feeling voor het zeilen dan veel volwassenen. Hij zoekt op internet naar bootjes, belt daarover. Hij stelt vragen als: Is het zeil gaffelgetuigd of torengetuigd?”

Een meisje van dertien jaar alleen op de wereldzeeën. Is dat wel verantwoord?

„Haar plan is goedgekeurd door haar ouders. Er zijn meisjes van 13 die heel goed weten wat ze willen. Toen ik een jaar of 11 was, was ik in mijn boot alleen op het IJsselmeer. Mijn vader hoorde ik er nooit over, mijn moeder wel.”

Psycholoog dr. G. J. Kloens zegt dat je op 13-jarige leeftijd de gevolgen van je gedrag nog niet kunt overzien.

„Je moet iemand van dertien geen huis laten kopen, in aandelen laten handelen of een vrachtwagen laten besturen. Maar op zee is het leven zo anders. Het meisje zal van jongsaf aan een neus voor het weer en voor de golven hebben ontwikkeld. Als je lang op het water bent, ontwikkel je een soort extra zintuig. Ik liep wel eens naar voren op ons schip en zag dan even verderop voor de boot boomstammen drijven. Ik weet niet waardoor ik gealarmeerd raakte, maar het gebeurde wel.”

Een kind van dertien alleen op de oceaan?

„Het is daar prachtig.”

Met windkracht tien?

„Rond de evenaar, waar het meisje veel vaart, zijn er passaatwinden. Hooguit kracht zeven. Van die passaatwind heb je meestal niet zo’n last. Wel is het stuk naar het Suezkanaal, 700 mijl recht naar het noorden, moeilijk. Daar kan kracht acht waaien. Er staan daar rare golven. Maar er zijn veel riffen om te schuilen. Voordat het meisje daar is, heeft ze al anderhalf jaar gezeild.”

Stel dat ze averij krijgt.

„Daar zal ze op zijn voorbereid. Zo’n boot van acht meter is goed te doen. Daar zitten geen heel grote bouten en moeren op.”

Het meisje kan overvallen worden door eenzaamheid tijdens haar lange verblijf op het water. Met alle risico’s vandien.

„Gezien de route die ze gaat varen, zal haar langste rit drie, vier weken zijn. Aan boord is er altijd wat te doen. Navigeren, eten klaar maken, lezen. Je rekent uit hoeveel tijd je nog nodig hebt om een haven binnen te lopen. Je raakt in cadans met je omgeving. Dat kan enorm genieten zijn. Als ik een mooie zonsopgang zag, begon ik haast automatisch psalmen te zingen.

Het meisje zal via email of satelliettelefoon kunnen communiceren met haar ouders en anderen. „Hoe staan je zeiltjes, meid?” „Ik zit hier met een lekker koud colaatje te genieten van de dolfijntjes.” Dat is toch een heel andere benadering dan al die spookverhalen? Die gaan nergens over. Het zelfvertrouwen van het kind zal door zo’n reis groeien.”

Wat is het grootste gevaar voor het meisje?

„Zo’n reis is fysiek erg zwaar. Je bent op het water voortdurend in beweging. De Indische Oceaan is een lastige oceaan. Er zijn bergen onderzee, er staan rare golven. Je bent zo drijfnat.

Omdat ze alleen is, kan ze op zee niet langer dan 20 minuten achter elkaar slapen. Dan moet ze weer om zich heen kijken. Ja, als ze wordt overmand door slaap, dan is dat gevaarlijk. Het meisje moet zorgen dat ze genoeg rust krijgt. Dan is het zeker te doen. Haar zeilboot zal zijn uitgerust met goede apparatuur, zoals een actieve marifoonantenne en GPS-apparatuur.”

Stel dat ze overvallen wordt door piraten. Dan zijn de rapen gaar.

„Ja. Maar piraten zijn er over het algemeen alleen in de wateren bij Somalië te vinden. Daar komt ze niet. Verder zal het meisje samen met andere schepen de oceanen oversteken.”

Kunt u voorstellen dat menig ouder er niet aan moet denken dat hun dochter twee jaar lang alleen de wereldzeeën opgaat?

„Zeker. Bezorgdheid van een moeder is heel natuurlijk. Maar overal zijn gevaren. Op het land kan je dochter worden gegrepen door een vreemde kerel. Als je het gevaar wilt uitsluiten, moet je in een hokje gaan zitten en een ander je eten en drinken laten brengen.”