Een gapend gat in het zwartgeblakerde dak herinnert aan de brand in de woning aan het Veenmos afgelopen nacht. Groene schermen moeten toeschouwers op afstand houden. Aan de andere kant is een rood-wit lint gespannen.Langs een fietspad achter het huis kijken moeders die hun kinderen naar school brengen vol afschuw naar de uitgebrande bovenkant van het huis. „Ik krijg er kippenvel van”, zegt een vrouw zuchtend. „Dit snijdt je door je ziel”, merkt een man op.

Een buurvrouw was dinsdagnacht getuige van de brand. „Ik werd door mijn man wakker gemaakt. We hoorden veel gegil en geschreeuw.”

De vrouw trof de kinderen uit het grote gezin regelmatig. „Ze speelden dan buiten. Dan gaf ik er eentje een aai over de bol. De vader had net een grote blokhut voor de kinderen gebouwd.”

Een andere vrouw, met afschuw: „Het is toch verschrikkelijk dat je als familie naar je brandende huis kijkt en niet naar binnen kunt om de anderen te halen. Dan weet je je toch geen raad?”

Ontzetting en verdriet zijn af te lezen van de gezichten van tientallen moeders die rond halfnegen bij de reformatorische basisschool Groen van Prinsterer bijeen zijn gekomen. Betraande ogen. Ongeloof. Drie van de vier omgekomen kinderen (Jeremy, Jeftah en Mattanja) zaten op de school. Verder zitten twee van de overlevenden uit het gezin op de school.

„Verschrikkelijk. Onvoorstelbaar. Dit grijpt diep in”, zegt moeder Bregien van den Heuvel, die drie kinderen op de school heeft zitten.

Ze heeft net het nieuws op school gehoord. Haar zoontje speelde vaak met de omgekomen Jeremy. „Ik heb mijn zoontje voorzichtig geïnformeerd. Het leek net of hij het niet besefte.”

Het drama bepaalt moeder Van den Heuvel bij de vergankelijkheid van het leven. „Kinderen zijn maar een broos bezit.”

De moeder hoopt dat de getroffen gezinsleden Gods nabijheid zullen ervaren. „Je moet wel bijzondere genade krijgen om hier doorheen gedragen te worden.”

Op de school zijn de lessen woensdag doorgegaan. „Ik denk dat het verstandig is om meteen de confrontatie aan te gaan”, zegt schooldirecteur Dirk van Garderen. Extra leerkrachten zijn ingezet om kinderen bij te staan.

Het nieuws van de brand is hard aangekomen, vertelt Van Garderen op het schoolplein, waar verslagen ouders in groepjes over het drama praten.

„Dit is zo onwerkelijk. Bijna iedere leerkracht kent wel iemand uit het grote gezin. Een van de kinderen die de brand hebben overleefd vierde dinsdag, op onze eerste schooldag, nog de verjaardag. Dat maakt het extra aangrijpend.”

Op de Groen van Prinstererschool waren woensdagochtend hulpverleners van Eleos en Stichting Gereformeerde Jeugdzorg (SGJ) aanwezig om psychosociale hulp te bieden aan betrokkenen.

Leerkrachten kregen te horen hun leerlingen de ruimte te geven het drama op hun eigen manier te verwerken. Voordat de school begon, kwamen alle docenten bijeen. „Het team is zeer ontdaan. Wij hebben de Heere om kracht gevraagd”, aldus directeur Van Garderen.