Geliefde orgelklanken
Handen van royale hoogte neerdalend op de klavieren, temposchommelingen, missertjes, melodietonen van akkoorden die steevast stroperig gebonden worden terwijl de andere tonen, vooral die van de linkerhand, gehamerd of gemokerd worden, en aan het slot van de March van Händel een zwieper dwars tegen de wind van het orgel in, waardoor het fraaie instrument jammerend vanwege ademnood naar het laatste akkoord strompelt…
Wie van Händel houdt, of van het orgel in de Grote Kerk in Hasselt, weet na de twee minuten die het openingsnummer van de nieuwe cd van Wim Magré duurt: dit komt niet meer goed.Wie van ”Geliefde Orgelklanken” houdt –de titel van de cd– en nóg meer van Magré, voor die luisteraars volgt er nog veel moois. Zoals het tongwerk met tremulant in de Sarabande van Tartini, waarbij de tremulant er halverwege het slotakkoord wordt uitgehaald, de Trumpet Volantary (!) van Clarke en de Trumpet tune van Purcell, hier zonder trompet maar mét, als het de organist uitkomt, octaveringen en velerlei andere toevoegingen. Had ik de zwieper aan het eind al genoemd? Luister vooral naar het ”Maestoso” uit Symphonie nr. 3 van Saint-Saëns, waar die zwieper vijftien seconden aanhoudt.
Alle achttien nummers van de cd zijn onder te brengen in de drie hier beschreven categorieën. Met een speciale vermelding voor het van afstamming wel érg roomse ”Ave verum corpus” van Mozart, suikerzoet vertolkt. Het cd-velletje bevat alleen biografische informatie over Magré.
Smullen dus voor hen die enkel gevoelsmatig met muziek omgaan, en een aanstoot voor degenen die tot hun spijt ervaren dat iemand hier over de gestriemde rug van orgel en componisten heen vooral zichzelf predikt, daarmee de hoorbaar aanwezige talenten verkeerd aanwendend.
N.a.v. ”Geliefde Orgelklanken – Wim Magré bespeelt het orgel van de Grote Kerk te Hasselt”; WIPE productions (WPR990428); € 16,50; bestellen: wimmagre.nl.
