Over de inhoud van Weijers’ cabaret hoeft niemand in het ongewisse te verkeren. Hij heeft in een uitzending gezegd nu al te weten dat één scène EO-presentator Arie Boomsma echt zal raken. En dat zegt wat. Boomsma staat bekend als iemand die voortdurend de grenzen opzoekt en die, naar het oordeel van veel orthodoxe christenen, overschrijdt.De EO-presentator zegt er geen moeite mee te hebben dat dit gebeurt. Hij houdt er wel van „als het een beetje wringt.” De cabaretier mag wat hem betreft „helemaal los gaan.” Dat verbaast zelfs de seculiere media. ”Met Boomsma lachen om Jezus”, kopte De Telegraaf.

De EO verdedigt de aanpak met het argument dat hij met deze controversiële programma’s de niet-christelijke kijkers wil interesseren voor het geloof. Op zichzelf is de zorg om de ongelovige medemens een prijzenswaardig streven, wat navolging verdient van alle christenen. Maar daarbij heiligt het doel niet alle middelen en vormen.

Juist deze week stelde de Amerikaan Thom Rainer op basis van jarenlang onderzoek dat het gebruik van moderne communicatievormen onkerkelijken eerder op afstand van de kerk houdt dan dat het hen aantrekt. De grens tussen kerk en wereld is dan te diffuus. Een stevige preek met een helder Bijbels geluid raakt ongelovigen eerder dan het gebruik van drama en moderne muziek, is Rainers conclusie.

Behalve dat er vraagtekens zijn te plaatsen bij het resultaat van de controversiële aanpak waarvoor de EO kiest, is ook een punt dat de omroep zich op deze manier verveemdt van de oorspronkelijke achterban. Die heeft de omroep vanaf het begin gesteund, omdat hij het belang ziet van een orthodox Bijbels geluid in de ether. Het argument van de omroep is dat uitzendingen op Nederland 3, waar het cabaretprogramma een plaats krijgt, niet zijn bedoeld voor de achterban. Daar zijn andere programma’s voor. Maar dat is een magere schaamlap. Leden van de EO moeten zich kunnen vinden in alle programma’s. Daar zijn ze met hun lidmaatschap uiteindelijk medeverantwoordelijk voor.

Regelmatig voert de EO gesprekken met de achterban, ook met orthodox-gereformeerde denominaties. Steeds weer klinkt in die gesprekken de zorg over de koers van de omroep. De vraag kan worden gesteld in hoeverre de EO die zorgen serieus neemt. Als hij daar onvoldoende aandacht aan geeft, zal de omroep daar op den duur de schade van ondervinden. Je kunt pogen de randgroepen zo veel mogelijk binnen te halen, maar als de kern van de achterban wegvalt, ben je als organisatie je basis kwijt.

Het belangrijkste is echter wel dat met het voorgenomen cabaretprogramma de draak gestoken wordt met de persoon en het werk van Jezus Christus. Daarmee wordt de heiligheid van de Heere aangetast. Dat is puur goddeloos. Voeg daarbij nog dat Weijers zegt te hopen dat door zijn programma christenen eindelijk eens het licht zien, dan kan niet anders geconcludeerd worden dan dat de boze geweldig terrein heeft gewonnen. In plaats van lachen met de EO is er alle reden tot huilen om de EO. Jarenlang verzorgde de omroep het programma Licht en Uitzicht. Dat sprak van een ander licht dan waarover Weijers spreekt. Christenen spreken met aandacht en ontzag van Zijn wonderen dag aan dag.