Woensdag 15 juli stort in het noordwesten van Iran een Tupolev- passagiersvliegtuig neer: 168 doden. Dinsdag 30 juni haalt een Airbus van Yemenia de landingsbaan niet en stort in de Indische Oceaan: 153 doden, één overlevende. Maandag 1 juni verdwijnt een Airbus A330-200 van de radar boven de Atlantische oceaan: alle 228 inzittenden komen om.Drie vliegtuigcrashes in anderhalve maand tijd. Een mens zou bang worden om te vliegen.

„Onzin”, zegt Sjef Taken uit Ruurlo. Hij zit bij vertrekhal 3 op Schiphol. Zijn vrouw vliegt vandaag naar Egypte. „Mijn vrouw en ik vliegen zeer regelmatig, vliegangst hebben we nooit gehad. Ook niet nadat er net een vliegtuig is gecrasht.”

Volgens de bebaarde Gelderlander maken mensen elkaar bang met berichten dat er meer vliegtuigen neerstorten dan normaal. „Per dag gaan er tienduizenden vluchten. Per jaar zijn dat er miljoenen. Maar heel af en toe is er een incident. In een boom klimmen is gevaarlijker.”

Het feit dat het neerstorten van een vliegtuig uitgebreid in de media wordt beschreven, is volgens Taken mede debet aan de angst van mensen om in een vliegtuig te stappen. „Als er in Iran een vliegtuig neerstortte, hoorde je dat vroeger echt niet hoor.”

Een mevrouw uit Amsterdam die even verderop naast haar koffers zit, heeft wel degelijk last van vliegangst. „Ik zit gemiddeld één keer per maand in een vliegtuig, maar de angst dat je niet weg kunt uit zo’n vliegtuig blijft. Je zit maar in die stoel en je kunt niets doen als het fout gaat.”

De vrouw vertelt dat ze vroeger nog veel banger was. „Drie dagen voor de vlucht lag ik er al wakker van. Pas toen ik met mijn kinderen ging vliegen werd mijn eigen vliegangst minder. Ik maakte me drukker om die kinderen dan om mijzelf. En dat werkt: maak je gewoon ergens anders druk over, dan vergeet je de angst.”

In totaal zijn er ruim drie miljoen Nederlanders die een vorm van vliegangst hebben. Claustrofobie of hoogtevrees zijn de belangrijkste oorzaken. Stichting Valk (VliegAngstbestrijding Leidse universiteit KLM) helpt jaarlijks honderden mensen hun angst beheersen.

En wat als mensen op Schiphol toch de riebels in de benen krijgen? „Ze kunnen hier een kalmerend tabletje krijgen, maar dat komt slechts sporadisch voor” zegt een medewerkster van de Airport Medical Services, de eerstehulppost boven vertrekhal 2. „De meeste mensen hebben thuis al zo’n tabletje ingenomen, dus hier komen zelden mensen met vliegangst.”

Een gezin uit Oud-Beijerland lijkt zich niet erg druk te maken over de vlucht naar Fuerteventura, één van de Canarische eilanden. De twee dochters van zeven en negen hebben er juist zin in. „Vorig jaar zijn we één keer met de auto geweest, maar dat duurt hen veel te lang” zegt hun vader. „Saai!” is inderdaad de reactie van de meiden als ze terugdenken aan de autorit. „Vliegen is veel leuker.”

Toch vindt hun moeder het maar niets dat er in zes weken tijd drie vliegtuigen zijn neergestort. „Dat heb ik nu altijd: als ik wil boeken, stort er altijd wel ergens een vliegtuig neer.”

Peter Scherpenisse (18) uit Maasdam brengt zijn Canadese nicht naar het vliegveld. Zelf heeft tijdens zijn eerste en enige vlucht naar Canada geen minuut last gehad van vliegangst. „Ik vond het geweldig.” Ook de start en de landing? „Geen enkel probleem. Als ik de gelegenheid krijg, ga ik volgend jaar weer.”