Ik wil deze zaak nog kort eindigen. Er zijn, mijn waarde vrienden, zo onbegrijpelijk veel mensen die nog wandelen op de brede weg, en er zijn zo weinigen die op de smalle weg wandelen. Zijn er dan zo veel beletselen? Wat behoorde dat eenieder van ons te bekommeren en te brengen tot een nauwkeurig onder zoek van onszelf, of hij al op de rechte weg is gebracht en hoe? Of langs welke weg en door welk middel hij ertoe gekomen is. Te onderzoeken hoe het er met dat kleine kuddeke voorstaat, dat bij de wereld zo verachte volk, dat op die nauwe weg wandelt en waarom er maar weinigen zalig zullen worden.Men moet zich onderzoeken om te weten dat men tot die weinigen behoort. Dat moet omdat het bedrog, zoals we gezien hebben, in dezen zo groot is. Ja, er zijn zo veel schadelijke en bedrieglijke bijwegen. Men kan zich een weg voorstellen die recht schijnt in onze ogen, maar van de laatste zijn wegen van de dood.

Er zijn maar twee wegen. Men is of op de smalle weg die ten leven leidt, of op de brede weg ten verderve. Er is geen tussenweg en zoals de boom valt, mijn vrienden, zo zal hij eeuwig blijven liggen. O, laat u dat toch door een welmenend vriend gezegd zijn tot waarschuwing.

Joachimus Mobachius, predikant te ’s-Hertogenbosch (”De staat van een uitverkorene”, 1744)