Er is nog een reden waarom zo weinigen die nauwe weg bewandelen. Zij beelden zich in al op de rechte weg te zijn. Dat stellen de meesten maar zo vast van zichzelf, zonder naar de grond daarvan te wijzen van hoe en door welk middel zij op de rechte weg gebracht zijn om daarin een nauwkeurig onderzoek te doen.Als men zich vast inbeeldt dat men op een rechte weg is, gaat men gerust daarop voort en wil men zich door niemand laten gezeggen. Maar ook velen hebben een innige afkeer en tegenzin vanuit de natuur betreffende die enge weg. Gemakkelijk voor de natuur en vermakelijk voor het vlees, dat vraagt men. Bestond het maar in een bloot vertrouwen op Jezus, in niet bekommerd te zijn, of te twijfelen wegens zelfbedrog. Bestond het maar uit wat uiterlijke deugden en plichten, op zijn best in eigen kracht te verrichten en in een blote hoop op Gods genade.

O, er zouden dan oneindig veel meer wandelaars op deze weg gevonden worden. Maar nu is het een weg van strijd, van angst en smart der wedergeboorte. Het is een weg van bekering, waardoor men zijn vorige lusten en gezelschappen moet verlaten. Het is daarbij een weg van veel laster, die men moet ondergaan.

Joachimus Mobachius,predikant te ’s-Hertogenbosch

(”De staat van een uitverkorene”, 1744)