Aan telefoongesprekken heeft Roberts, een vijftiger werkzaam in de theaterwereld, geen behoefte, zo laat hij weten. Begrijpelijk, want pas sinds zaterdag is hij geveld door de griep. Maar per mail wil hij wel reageren.Roberts schrijft over diverse onderwerpen, ook over de opmars van de Mexicaanse griep. „Maar nu heb ik het zaterdag zelf gekregen”, zo meldt hij op zijn weblog. „Ik voelde me misselijk. Het ging niet over. Later kreeg ik keelpijn erbij en begon ik nogal wat slijm op te hoesten. Ook kreeg ik koorts.”

Roberts’ partner Linda belt maandag de dokter. Een assistente hoort het verhaal aan en belooft dat de dokter zal terugbellen. Dat gebeurt na enkele uren. De arts besluit Tamiflu voor te schrijven.

Linda haalt de virusremmer bij de apotheek. Daar staan de mensen in een lange rij voor hetzelfde middel. Roberts: „Daaruit blijkt hoeveel gevallen van Mexicaanse griep er inmiddels in Londen zijn. De ziekte rukt snel op, ondanks dat het zomer is.”

Hij neemt zijn pil trouw in, samen met een zoutoplossing en vocht. „Ik merk overigens nog geen effect en ben nog steeds misselijk. Gelukkig kan ik de Tamiflu er wel in houden.”

De zieke Londenaar verwijst naar Tom Reynolds, een Londense ambulancechauffeur. Deze meldt op zijn blog een stijging van 26 procent van het aantal dagelijkse telefoontjes, van 4200/4500 naar 5200/5700. Hij werkt inmiddels met een mondmasker, wegwerpschorten en rubberhandschoenen.

Reynolds: „Ziekenhuizen weigeren patiënten met Mexicaanse griep op te nemen, tenzij ze er heel slecht aan toe zijn. Ons wordt verteld dat mensen thuis voor zichzelf moeten zorgen. Dat maakt ons wat nerveus. We realiseren ons dat als het fout gaat, wij onze baan kwijt zijn.”

Mensen raken soms ook onnodig in paniek. „Vier dagen lang belt er al een moeder met een kind dat de griep heeft. Iedere keer vertelt ze dat het nog steeds niet beter gaat. En dan laten wij haar maar weer weten dat de griep wel een week kan aanhouden.”

Zie ook: http://distributedresearch.net/blog/2009/07/06/now-ive-got-swine-flu-really