„De ruimte ontbreekt om al deze argumenten te ontzenuwen. Dat heeft ook niet zo veel zin want op zich bevatten ze ook bijna allemaal een kern van waarheid. En toch zijn er in mijn ogen twee belangrijke redenen om de oproep van ds. De Fijter serieus te nemen.De eerste heeft te maken met het feit dat we leven in een samenleving die misschien wel een religieuze opleving kent, maar aan de andere kant in rap tempo steeds minder zichtbaar van Christus wordt. Kerken krimpen en christelijke politiek komt steeds meer onder druk te staan. Een nationale herdenking zoals in Apeldoorn op 8 mei was tenenkrommend neutraal en krampachtig niet-christelijk. Hier komt nog bij dat de kleine kerkgeschiedenis jongeren totaal niet boeit. 1834, 1892, 1944 en 1967 zijn geen sms-nummers waar je wat mee kunt. Wat jongeren boeit zijn grotere bewegingen als Opwekking en een EO-Jongerendag. Willen wij het afgeven van positieve signalen aan anderen overlaten of nemen we onze eigen verantwoordelijkheid? Een voorwaarde om dat te doen is ons veel meer te concentreren op wat verbindt dan op wat (onder)scheidt. Laat 2010 het jaar worden waarin de kerken een krachtig geluid laten horen van verbondenheid (een statement noemde ds. De Fijter dat) in het geloof en in Christus Jezus als het enige fundament van ons leven. De tweede reden die ik aan wil voeren is het feit dat, als het goed is, er diep bij ons een hunkering is naar eenheid in Christus en wij er alles aan willen doen die eenheid te bevorderen. Het is al jaren geleden dat onder meer prof. dr. W. van ’t Spijker in ons blad een indringend pleidooi heeft gevoerd voor een Nationaal Gereformeerde Kerk. En klonk door zijn woorden heen niet de stem van de Herder Die waakt over de ene kudde? Van de reformator van Genève, van wie we dit jaar het 500e geboortejaar herdenken, is bekend dat hij heeft geleden aan de verdeeldheid van de kerk van Christus (zie het artikel van prof. dr. A. Baars in De Wekker van vorige week). Zijn we wat dit punt betreft nog wel echt calvinistisch? Of vinden we het wel prettig zoals het nu gaat? Worden we te onrustig als we eraan denken iets van onze eigenheid prijs te moeten geven terwille van de eenheid? (…)

Als u binnenkort op vakantie naar het buitenland gaat of in Nederland een andere kerk bezoekt dan u gewend bent, hoop ik dat u zult genieten van de eenheid maar ook van de verscheidenheid. Op die manier ervaart u deze zomer al iets van de Nationale Synode van volgend jaar. En als het begrip Nationale Synode te hoog gegrepen is kunnen we het ook het Concilie van Kampen noemen. Als woonplaats van ds. G. de Fijter en als stad met twee theologische universiteiten kan ik mij bijna geen betere plaats voorstellen om samen te komen. Of het zou toch Apeldoorn moeten zijn …”

Om Sions Wil

”GSM-junkies”, luidt het kopje boven een artikel van drs. P. A. Zevenbergen in Om Sions Wil (pastoraal blad voor de gereformeerde gezindte). „Zelfs in Gods huis is de mobiel in gebruik.”

„In de Elsevier van 6 juni jl. stond een artikel in de rubriek ”communicatie” onder de titel ”Verslaafd aan contact”. De opsomming onder de titel maakt de rijke schakering van communicatiemogelijkheden duidelijk: hyven, linken, bloggen, chatten, e-mailen, bellen, sms’en en twitteren. Het voert te ver alle mogelijkheden te analyseren. Eén zaak is wel helder: jongeren beschikken over vele mogelijkheden om in contact te komen met anderen. De scribent van het artikel spreekt over gsm-junkies, verslaafd aan bellen en sms’en. Thuis, op school, op de werkvloer, bij vrienden, ja, overal zijn jongeren bereikbaar. Dat is belangrijk! Even dit vertellen, even dat doorgeven. Wacht! Ik verwacht nog een sms’je. De mail bekijken op de telefoon. Nog vlug tijdens het eten een sms’je sturen. Vervolgens met een niet aflatende spanning kijken of het antwoord binnenkomt. ’s Nachts doorgaan met contacten leggen. Ja, zelfs in Gods huis is de mobiel in gebruik.

Gsm-junkies, een neologisme dat toegevoegd kan worden aan de woordenschat van Van Dale. Wat schrijft Van Dale over ”verslaving”, een woord van oudere datum? De betekenisomschrijving luidt: „Het verschijnsel dat iemand het gebruik van iets dat (op den duur) schadelijk voor hem is, niet meer kan laten.”

Wetenschappers hebben onderzoek verricht naar het exclusieve gedrag van de mobielgebruiker. Waar komt die behoefte aan permanent contact vandaan? Wat levert ze op?

De Zwitserse socioloog Hans Geser komt tot de conclusie dat dit gedrag voortkomt uit eenzaamheid en onzekerheid. Met digitale contacten houden mensen die gevoelens onder controle. De Engelse wetenschapper Kate Fox redeneert op een zakelijke manier. Kennelijk bestaat bij mensen de behoefte om een dergelijk gedrag te tonen. Die digitale contacten vormen een tegengif tegen de vervreemding in de moderne verstedelijkte wereld. In het hoge noorden denkt de Noor Richard Ling dat de digitale communicatie zo populair is omdat het groepsgevoel erdoor wordt versterkt.

Het artikel geeft vijf kenmerken van digitale verslaving: (1) het kost te veel tijd en geld; (2) toch geen afstand kunnen nemen; (3) nooit eens apparaten uitzetten; (4) wanhopig als apparaat niet werkt; (5) doorgaan in weerwil van schade.”