Omdat de verjaringstermijn voor het misdrijf doodslag reeds is verstreken, moet het openbaar ministerie bewijzen dat er sprake is geweest van moord. In het geval van Corina is dat bewijs er volgens Voorhuis niet. Volgens haar reconstructie heeft H. de vrouw, met wie hij een verhouding had, als eerste gedood. Daarna heeft hij de kinderen doodgestoken, vermoedelijk om latere herkenning door getuigen te voorkomen. Een 1,5 jaar oud halfbroertje van de beide vermoorde kinderen bleef ongedeerd.

Het OM vervolgt H. tevens voor de moord op de 22-jarige Ierse Joanne Wilson, in september 1985. In die zaak is volgens het OM voldoende bewijs voor doodslag, maar niet voor moord. Officier van justitie M. van Schaijck, die de zaken samen met Voorhuis behandelt, vroeg de rechtbank het OM daarom niet-ontvankelijk te verklaren, aangezien de doodslag ook in deze zaak reeds is verjaard. De verjaringstermijn voor doodslag is vijftien jaar, voor moord achttien. Er ligt een wetsvoorstel bij het parlement om de verjaringstermijnen op te rekken dan wel af te schaffen.

De lichamen van Corina Bolhaar en haar twee kinderen werden op 5 maart 1984 in hun woning in Amsterdam-Zuid gevonden. H., toen nog lid van de Hell’s Angels, kwam al snel in beeld als potentiële verdachte. Volgens aanklaagster Voorhuis vielen andere verdachten af, onder meer omdat zij een alibi hadden. Het onderzoek in 1984 leverde te weinig tegen H. op, ook al bleek destijds dat hij tijdens politieverhoren had gelogen. Zo moest hij toegeven dat hij op de ochtend van de moorden bij Corina aan de deur is geweest, nadat een taxichauffeur had verklaard dat hij H. die nacht daar had afgezet.

Politie en justitie, inmiddels voorzien van zogeheten ”cold case”-teams, keken in 1998 nog eens naar de zaak. Ook toen bleek er te weinig materiaal te zijn om een zinvol onderzoek op poten te zetten. Pas nadat journalist Peter R. de Vries in 2001, kort voor de definitieve verjaring, een ex-vriendin van H. had opgespoord en aangehoord, kwam de zaak in een stroomversnelling en arresteerde de politie H. opnieuw. Andermaal ontkende hij in alle toonaarden.

Deze ex verklaarde dat H. haar meermalen heeft verteld dat hij in het verleden „een wijf en twee koters” had vermoord. De vrouw, die veelvuldig werd mishandeld door H., heeft haar belastende verklaring herhaald ten overstaan van de politie en de rechtbank. Volgens Voorhuis is de vrouw daarbij altijd consistent geweest. Drie andere getuigen hebben eveneens verklaard dat H. hun de moorden heeft opgebiecht.

Daarnaast is er nog een andere ex-vriendin van H., die heeft verklaard dat de man vrijwel direct na de moorden bij haar is ondergedoken. Bovendien zou hij haar hebben gevraagd een bloedvlek uit een jas te wassen. Een jas die hij vervolgens in de tuin van de vrouw verbrandde, aldus haar verklaring.

Voor Voorhuis staat vast dat H. het bloedbad in het huis van Bolhaar heeft aangericht, ook al is zijn motief duister gebleven. H. kwam op zijn dertiende levensjaar voor het eerst in aanraking met de politie. Sindsdien kreeg hij in totaal 23,5 jaar celstraf opgelegd, aanvankelijk wegens diefstallen en inbraken, later vrijwel uitsluitend wegens geweldsmisdrijven. Vele getuigen hebben aangegeven dat H. extreem gewelddadig kan zijn, met een sadistische inslag, en afwijzingen niet duldt. In 1993 zetten de Hell’s Angels hem uit de club. H. gebruikte enorme hoeveelheden drank en drugs.

De raadslieden W. Anker en G. J. van Oosten menen dat in alle zaken het bewijs ontbreekt. Peter R. de Vries heeft volgens hen „karaktermoord” op H. gepleegd. Het onderzoek van politie en OM staat bol van „gissingen, veronderstellingen en conclusies”, aldus Anker en Van Oosten. „Kun je H. op die basis tot levenslang veroordelen?” H. verdient vrijspraak, vinden zij.

De rechtbank doet uitspraak op 5 februari.