Eén ding staat voor Larry Jacobs als een paal boven water: het gezin is de hoeksteen van de samenleving. „Als iemand uit een stabiel gezin komt, is de kans op ontsporing –neem alcohol- en drugsmisbruik of misdaad– statistisch gezien gewoon aanzienlijk kleiner. Als het in het gezin niet goed gaat, gaat het ook in de maatschappij niet goed.”Jacobs is vicevoorzitter van het World Congress of Families in Rockford, Illinois. De instantie organiseert in augustus in de Amsterdamse RAI voor de vijfde keer op rij een internationaal congres over het gezin. Tal van prominente sprekers, onder wie de Amerikaanse predikant Rick Warren, de Britse opperrabbijn Jonathan Sacks en SGP-Kamerlid Van der Staaij, maken hun opwachting.

Na Praag, Genève, Mexico-stad en Warschau is Amsterdam gekozen als locatie voor het Vijfde Wereldcongres. Drie dagen lang zullen vertegenwoordigers uit alle delen van de wereld met elkaar in discussie gaan over de uitdagingen waarvoor traditionele gezinnen staan in de moderne samenleving.

In het bijzonder besteedt het congres aandacht aan de situatie van het gezin in ontwikkelingslanden. Jacobs: „Traditioneel neemt het gezin in de derde wereld een belangrijke plaats in. Naarmate een land zich meer ontwikkelt –wat op zichzelf natuurlijk prima is– zie je ook dat de positie van het gezin meer onder druk komt. Ouders richten zich meer en meer op hun carrière, waardoor gezinsvorming en opvoeding in het gedrang komen.”

Voor het in stand houden van een bevolking is statistisch gezien een geboortecijfer van 2,1 kind per gezin nodig. In diverse Europese landen –en ook daarbuiten– duiken staten onder dat cijfer. „Sommige landen verliezen momenteel mensen”, aldus Jacobs. „We kunnen in dat opzicht met recht van een demografische winter spreken. Er is in de geschiedenis nog nooit een beschaving geweest die met dergelijke geboortecijfers heeft kunnen overleven. Als daar niet snel verandering in komt, zal dit tot een crisis leiden die de huidige financiële crisis verreweg in de schaduw stelt.”

„Stel je voor: een groeiende oudere generatie die buiten het arbeidsproces staat. Een afnemend aantal jonge mensen dat de noodzakelijke arbeid moet verrichten en de belastingen moet ophoesten. Dat is ondoenlijk. Maar toch is het de wereldwijde trend. We maken ons wel zorgen om de groei van de wereldbevolking, maar het zou wel eens kunnen zijn dat we met een krimpend aantal te maken krijgen, zeker als de derde wereld zich verder ontwikkelt.”

Uw organisatie spande zich eind jaren 90 in om het gezin weer op de internationale politiek agenda te zetten. Waarom stond dit onderwerp überhaupt niet op de agenda?

„Mensen en organisaties die zich hardmaakten voor gezinswaarden, waren nauwelijks verenigd en hadden geen stem bij internationale organisaties. In tegenstelling, overigens, tot instanties die zich voor het tegendeel inzetten: neem de lobby voor homorechten, abortus, euthanasie.”

Heeft u de indruk dat het gezin anno 2009 terug is op de internationale politieke agenda?

„Dat is een groot woord. Ik houd het erop dat we enige vooruitgang hebben geboekt in onze pogingen slechte initiatieven te stoppen en aandacht te vragen voor respect voor het leven, dat naar onze mening van de conceptie tot de natuurlijke dood dient te worden beschermd. Er is internationaal gezien –en met name in Europa– echter nog steeds geen sprake van een coherent gezinsbeleid.”

Is dat in de Verenigde Staten anders?

„In principe niet, zij het dat er in Amerika wel meer uitgesproken groeperingen zijn die voor gezinswaarden opkomen. Ook politiek gezien wordt er anders met deze problematiek omgegaan. Maar in essentie lopen we ook in de VS tegen dezelfde problemen aan: echtscheiding, samenwonen en achterblijvende geboortecijfers.”

worldcongress.nl.