De bewindslieden werden het er wel over eens om volgend jaar in ieder geval te gaan onderhandelen met fiscaal aantrekkelijke oorden buiten de Unie, zoals Zwitserland, Andorra, Liechtenstein, Monaco en San Marino, in een poging op één lijn te komen over een beleid om kapitaalvlucht via buitenlandse tegoeden aan te pakken. Pas als te zijner tijd het resultaat van dat overleg bekend is, zullen de twee genoemde lidstaten hun opstelling voor de toekomst bepalen.

Anderhalf jaar geleden hebben de vijftien landen van de gemeenschap een principeakkoord bereikt dat erin voorziet na 2010 onderling informatie uit te wisselen over de rente die niet-ingezetenen genieten. Inmiddels is die streefdatum aangepast in 2011. Vanaf 2004 mogen de regeringen kiezen tussen twee systemen: of het meteen inhouden van een bedrag van eerst 15 en later 20 procent bij het uitbetalen van de vergoeding over de spaarrekeningen, een zogenaamde bronheffing, of het verstrekken van gegevens aan andere belastingdiensten.

Luxemburg en Oostenrijk proberen nu echter terug te krabbelen en geven vooralsnog geen uitsluitsel over hun bedoelingen na afloop van die overgangsperiode. Zij voelen er in feite niets voor hun positie als attractief financieel centrum prijs te geven. Aan de andere kant hebben de Britten zich steeds verzet tegen een verplichting om een bronbelasting in te voeren. Zij menen dat zo’n maatregel nadelig zal uitpakken voor de City, de Londense markt, die een belangrijke rol vervult bij de internationale handel in euro-obligaties.

Zwitserland
Inmiddels hebben vertegenwoordigers van de Europese Commissie op technisch niveau reeds inleidende besprekingen gevoerd met Zwitserland. De autoriteiten daar stellen zich op het standpunt dat afschaffing van het bankgeheim voor hen een stap te ver is. Die ingrijpende wijziging zal naar verwachting in een referendum geen steun krijgen van de bevolking. Wat het Alpenland betreft lijkt de introductie van een bronbelasting op rente van inwoners van de Unie het enig haalbare.