Conservatieven bang voor slechte pers
De Britse Conservatieve Partij is al sinds jaar en dag berucht vanwege haar sceptische houding rond Europa. Ook binnen de partij zelf is de EU een splijtzwam.
Toen David Cameron eind 2005 campagne voerde voor het leiderschap van de partij, deed hij slechts enkele concrete beloftes. Eén daarvan was dat de Britse Conservatieven in het Europees Parlement uit de Evangelische Volkspartij (EVP) zouden stappen. Die was te veel pro-Europa.Nu was de aanwezigheid van de Conservatieven in de EVP nooit onomstreden. Onder deze rechtse Engelsen bevinden zich orthodoxe christenen –bekende voorbeelden waren Sir Fred Catherwood en Lord Mackay of Clashfern– maar ook vrijemarktgelovigen en libertariërs, die de staat als noodzakelijk kwaad zien. In de kleine christelijke partijen werd voorheen de Conservatieve aanwezigheid wel als argument gebruikt zich juist niet bij de EVP aan te sluiten.
Snel na zijn aantreden als partijleider stuurde Cameron zijn schaduwminister van Buitenlandse Zaken, William Hague, naar Brussel om bondgenoten te zoeken voor een nieuwe, conservatieve groep in het Europees Parlement. Die sprak daar onder meer met de nationalistische Poolse beweging Recht en Gerechtigheid, die ethisch rechts is en sociaal links.
Ook gingen de Conservatieven in gesprek met het toenmalige EP-lid Blokland (CU-SGP). Cameron vond dat de CU een interessante visie op klimaatverandering heeft, aldus een anonieme bron in de Conservatieve Partij.
Blokland leek het initiatief van Cameron echter niet serieus te nemen. De Conservatieven waren veel kritischer over Europa dan CU-SGP. Ook levensbeschouwelijk vonden Blokland en Belder meer aansluiting bij de christendemocraten dan bij de Conservatieven, aldus Blokland destijds in deze krant.
In de Britse pers werd begin 2006 al gesproken over contacten met een „conservative Calvinist party” uit Nederland „die de Bijbel aanhaalt om te verdedigen dat vrouwen de partij niet mogen vertegenwoordigen.”
Een Nederlandse adviseur liet de Conservatieve Partij onlangs weten dat de SGP een „conservatiever profiel” heeft dan de ChristenUnie. Maar ook hij bracht het vrouwenstandpunt als „pijnpunt” naar voren.
Volgens deze bron is het een „persoonlijk besluit” van Cameron geweest niet met de SGP door te gaan. „Als beoogd premier is hij kopschuw voor negatieve publiciteit.”
