Hij deed dat door de Palestijnen voorwaarden op te leggen die verbonden zijn aan de oprichting van een staat.Netanyahu zal de komende tijd zo goed mogelijk de voorwaarden moeten verdedigen die hij verbindt aan de oprichting van een Palestijnse staat. Deze zijn redelijk. De Palestijnse staat moet een staat worden zonder eigen leger, zonder controle over eigen luchtruim en met doeltreffende veiligheidsmaatregelen om het smokkelen van wapens te voorkomen en zonder de mogelijkheid militaire verdragen met andere partijen te sluiten.

Op deze wijze wil Netanyahu een herhaling van het debacle voorkomen dat ontstond na de Israëlische evacuatie uit de Gazastrook in 2005. Toen voerden de Palestijnen hun raketaanvallen op Israël op. Israël is bang dat de Palestijnse staat zich zwaar zal bewapenen, zodat zijn milities straks de Israëlische bevolkingscentra kunnen beschieten.

Ook Netanyahu’s eis dat Jeruzalem onder Israëlisch bestuur verenigd blijft, is begrijpelijk. Joden hebben historisch-godsdienstige claims op Jeruzalem, met politieke consequenties. Tussen 1948 en 1967 waren Joden uit Oost-Jeruzalem verdreven, maar daarvoor hadden ze er eeuwen gewoond.

Een opdeling van de stad tussen twee soevereine staten zou tot gevolg hebben dat er twee soorten politiemachten in de stad verkeren. Bij politieke spanning tussen de twee landen kunnen daartussen vijandelijkheden uitbreken. Dit zal niet alleen desastreus zijn voor de bewoners, maar ook voor het toerisme en de belangrijke heilige plaatsen voor de drie monotheïstische godsdiensten.

De eis van Netanyahu dat de Palestijnen Israël erkennen als „staat voor het Joodse volk” staat, is volslagen logisch. Wat is anders het doel van een tweestatenoplossing? De Palestijnse nationale aspiraties dienen te worden vervuld in de Palestijnse staat, de Joodse in Israël.

Om dezelfde reden kan Israël geen Palestijnse vluchtelingen accepteren. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen Arabische minderheid in Israël kan wonen. Of de Palestijnen ook een Joodse minderheid zouden aanvaarden, is nog niet bekend.

Netanyahu miste een kans door de nederzettingen niet te noemen. Hij had in elk geval kunnen aankondigen dat de illegale buitenposten van de nederzettingen –die zonder toestemming zijn gebouwd– zullen worden ontmanteld.

De premier stelde dat het bestaansrecht van de Joodse staat volk niet voortvloeit uit de catastrofes –zoals de Holocaust– die dit volk zijn overkomen. Volgens sommige waarnemers wilde hij op deze wijze Obama corrigeren, die wel een verband legde tussen de Holocaust en de oprichting van staat.

De onrust in de rechterflank van Likud en onder de rechtse coalitiegenoten –die een Palestijnse staat verwerpen– lijkt tot nu toe mee te vallen. Dat is begrijpelijk. Alle partijen moeten de speech verwerken.

Het lijkt erop dat er niet veel zal veranderen. De Palestijnen namelijk zullen Netanyahu’s voorwaarden verwerpen.