De geveinsde
Sommigen maken zich een vorm van Godsdienst naar hun eigen smaak. Als zij maar een burgerlijk leven leiden en enkele plichten in de godsdienst in acht nemen, dan denken zij dat zij in een goede staat zijn. O, hoeveel van zulke mensen zijn er, die hun nek in de dood zullen breken! O, droevige misvatting.
„En ik hoorde een stem uit de hemel, die tot mij zeide: Schrijf, zalig zijn de doden die in de Heere sterven…” Openbaring 14:13Nog een oorzaak waarom de mensen niet in Christus sterven, zal de volgende zijn. Velen hebben wel rechte gedachten van het wel sterven, maar maken er nooit ernstig hun werk van. Zij zoeken hun levenswijze niet aan hun licht te toetsen. Of zij nemen de vrijheid voor een tijd en als die tijd er dan is, zijn ze voornemens om deze begeerlijkheid te laten varen en om het sterven voor te bereiden. Doch nu willen zij de begeerlijkheden nog niet laten varen en denken er niet aan dat het oordeel hen onvoorziens kan overvallen, eer de tijd die zij zich gesteld hebben, is aangebroken. Zij zijn als die boze en slordige dienstknecht, die, omdat zijn heer vertoefde te komen, aan het eten en drinken ging. Zijn heer kwam in dat uur dat hij het niet verwachtte en stelde zijn deel onvoorziens met de geveinsde.
Jacobus Durham, predikant te Glasgow
(”De zaligheid der doden”, 1747)