De Nederlandse auteur is vooral bekend om zijn reisverhalen, maar zijn oeuvre omvat romans, verhalen, novellen, poëzie en essays. De jury die hem voordroeg, noemt dit oeuvre diepzinnig en filosofisch.Dat zijn ook de kwaliteiten waarom zijn werk in het buitenland zo wordt geroemd. Vooral in het Duitse taalgebied heeft Nooteboom veel lezers. Volgens de jury is de grote kracht van zijn reisverhalen, maar ook van zijn romans, dat ze de geschiedenis recht doen, maar nergens louter realistisch zijn.

De laureaat is zeer enthousiast over zijn onderscheiding. „Ik ben net terug van een lange reis uit Azië en Australië waar ik vorige week heb opgetreden op het festival van Sydney. Ik heb de hele dag en de halve nacht gevlogen, en ben nu een beetje beduusd van dit nieuws. Het is wel een schitterend thuiskomen".

Cees Nooteboom is sinds de instelling van de prijs in 1956 de negentiende winnaar. De eerdere laureaten waren: Herman Teirlinck (1956), A. Roland Holst (1959), Stijn Streuvels (1962), J.C. Bloem (1965), Gerard Walschap (1968), Simon Vestdijk (1971), Marnix Gijsen (1974), Willem Frederik Hermans (1977), Maurice Gilliams (1980), Lucebert (1983), Hugo Claus (1986), Gerrit Kouwenaar (1989), Christine D’Haen (1992), Harry Mulisch (1995), Paul de Wispelaere (1998), Gerard Reve (2001), Hella S. Haasse (2004) en Jeroen Brouwers (2007).

De Nederlandse Taalunie kent de Prijs der Nederlandse Letteren om de drie jaar toe aan een auteur waarvan het werk een belangrijke plaats inneemt in de Nederlandstalige literatuur. De ene keer overhandigt de Belgische koning de prijs, de andere keer de Nederlandse koningin. De Nederlandse Taalunie is een beleidsorganisatie waarin Nederland, Vlaanderen en Suriname samenwerken op het gebied van de Nederlandse taal.