Hup, daar een mevrouw in de kladden grijpen, hoepla, aan de overkant even een winkel binnen. De cameraman van Limburg Live kan Bos maar nauwelijks in het vizier houden. De gunstige peilingen lijken de PvdA-leider vol aanstekelijk enthousiasme te hebben gegoten. Verbaasd kijken de bewoners van Venlo op. De „Nederlandse Kennedy”, zoals hij al wordt genoemd, in hún Vleesstraat?

Het dagprogramma is voor Bos al om acht uur begonnen in de Hilversumse studio van Radio 538. Na een „uurtje lekker kletsen bij goeie muziek” gaat het linea recta naar hartje Venlo, waar het Heerlense kamerlid Timmermans al ongeduldig op de stoep van café ”In den dorstige Haen” staat te trappelen. „Sjonge, zo ken ik hem niet”, grapt de lijsttrekker bij het zien van diens spijkerbroek en knalrode petje.

Maar ook Bos zelf heeft zich erop gekleed. Met zijn warme ribjas, rode sjaal, zwarte spijkerbroek en sportschoenen heeft hij zich zorgvuldig ontdaan van elke Haagse allure. Misschien is dat de reden dat de eerste vrouw die hij aanspreekt hem niet herkent. „Wouter Bos van de PvdA”, zegt Timmermans snel. „O, dan stem ik niet op jou”, is de weinig hoopgevende reactie.

Het blijkt een incident. De meeste mensen herkennen Bos, velen beloven op hem te stemmen en een enkele zwevende kiezer laat zich graag overtuigen door de lijstaanvoerder. „Ik ben toch wel heel benieuwd wie er premier moet worden”, zegt er een. Mmm, Bos zal er nog eens een nachtje over slapen. „Ja joh, doe dat nou maar”, moedigt een oudere vrouw hem aan.

Zijn charme toont Bos als hij een echtpaar tegenkomt waarvan de man parmantig beweert dat hij zeker niet op de PvdA zal stemmen. „Maar dan in ieder geval wel gaan stemmen!” voegt de PvdA-leider hem toe. Terwijl de man al met geheven hoofd door wil lopen, trots dat hij een voornaam politicus in het aangezicht heeft durven weerstaan, grijpt Bos zijn vrouw nog even bij de schouder: „En u wél op mij, hè?”

Zijn enthousiasme explodeert bij de baas van een draaiorgel: „O zeg, hebt u ook de Internationale?” Nee, maar wel het Limburgse volkslied. Terwijl Bos voor het oog van de camera’s uit dolle pret zijn arm om de draaiorgelman heenslaat, zingt Timmermans uit volle borst. „Tja, de mensen hechten hier in Limburg erg aan hun eigen mensen in de Tweede Kamer”, weet de Europa-specialist.

De wandelroute van het PvdA-gezelschap eindigt bij het enorme spoorwegemplacement dat Venlo in tweeën deelt. Daar ontrollen drie bevriende kandidaat-kamerleden, die samen als ”de rode ingenieurs” campagne voeren, een spandoek: ”Stop de waanzin, gevaarlijke treinen buitenom”. Het is een protestactie tegen het kabinetsbesluit om toch nog geen geld vrij te maken voor verplaatsing van het emplacement.

Als Bos afscheid heeft genomen van Timmermans en de rode ingenieurs (Samsom, Depla en Dijsselbloem) gaat het per auto naar het Valuascollege, waar in de aula al een groep van zo’n vijftig leerlingen zit te wachten. Met hen gaat Bos in gesprek over onderwijs, veiligheid, ontwikkelingssamenwerking en drugs. Níet over de PvdA-premier, belooft de leerlinge die het gesprek inleidt, tot zijn opluchting.

De lunch gebruikt Bos om verder te praten met de docenten en leidinggevenden van de school. Daarna stapt hij in de auto, die koers zet naar Bos’ woonhuis in Rotterdam. Hij zoekt deze middag de broodnodige rust voordat hij vanavond bij weer twee mediaoptredens moet schitteren. Uithijgen en op tijd weer energiek voor de dag komen, het is onderdeel van zijn zorgvuldige strategie.

Die energie blijkt hij nodig te hebben, want als hij om zes uur ’s avonds bij de Haagse Courant arriveert voor een ”phone in” (het beantwoorden van vragen van lezers), wordt hij meteen geconfronteerd met de nieuwste peiling van het NIPO. De PvdA staat nog maar twee zetels van het CDA, terwijl het verschil een week eerder nog elf was. Is dit het moment om een premierskandidaat te noemen, willen de uitgerukte journalisten weten.

Bos blijft echter bij zijn standpunt. ’s Avonds laat, als hij samen met VVD-leider Zalm te gast is in het tv-programma Nederland Kiest, rekent hij zich niet rijk. Zesendertig zetels, laat hij als prognose voor woensdag op de tafel schrijven, ruim minder dan het CDA. „En ik blijf in de Kamer. Want het lijkt nu erg goed te gaan, maar we zijn nog lang niet hersteld van de dreun die we op 15 mei hebben gehad.”

Dit is de zesde sfeerimpressie van een dagje op campagne met een lijsttrekker. Morgen: de ChristenUnie.