Het Pinksterweekend met als thema ”Leven met de Trooster” werd georganiseerd door De Betteld in samenwerking met het Evangelisch Werkverband (EW) en de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond (HGJB).De conferentie begon rustig. Zaterdagmorgen waren niet meer dan zeventig bezoekers verzameld in de kerkzaal van de camping.

Inhoudelijke verschillen met Opwekking in Biddinghuizen zijn er niet, zei ds. H. Eschbach, directeur van het EW, die zaterdagmorgen een toespraak hield. „De verschillen liggen op het vlak van de soort muziek en de accommodatie. De muziek, die geleid wordt door Ronald Koops, is veel rustiger dan in Biddinghuizen en de onderkomens zijn wat luxer. Op De Betteld vertoeven de gasten niet in tenten maar in chalets.”

Ds. Eschbach benadrukte dat het Pinksterweekend niet wil concurreren met de Opwekkingsconferentie. Hij had daarvoor overlegd met Joop Gankema, directeur van stichting Opwekking.

W. Blankenburgh, manager van De Betteld, zei dat meer bekendheid van mensen met het Pinksterweekend nodig is. „De Betteld mikt op publiek dat zich thuisvoelt in een omgeving met evangelische en reformatorische mensen, maar iets rustigers en minder massaals wil dan Biddinghuizen.” Ds. Eschbach: „We zullen evalueren of er een vervolg komt.”

Ds. H. J. van Wijnen van de HGJB, die zaterdagmiddag sprak, vond de conferentie in Zelhem ingetogener dan Opwekking. Hij ziet kansen. „Jammer genoeg is de conferentie nog onbekend, maar de formule zou bij hervormd-gereformeerden goed kunnen aanslaan. Het concept kan in de toekomst een alternatief bieden voor Opwekking. Ik zie hier kansen voor inbreng van de reformatorische traditie.”

Hij sprak zaterdagmiddag uit het Johannesevangelie over ”De Heilige Geest als Trooster”.

Hersenpan

Ds. Eschbach ging tijdens zijn toespraak in op het verschijnsel tongentaal, een van de gaven van de Geest. Hij vindt het heerlijk „als je je hersenpan kunt overwinnen en God kunt aanbidden in woorden die je niet kent. Je moet jezelf loslaten. Laat het maar gebeuren. Het is een aanbiddingstaal, een soort engelentaal, die je bezigt als je geen woorden meer hebt om God te aanbidden.”

Hij vertelde van jongeren van Jeugd met een Opdracht die in Nepal in aanraking kwamen met een jongen voor wie ze in tongen baden. De jongen, die niet met hen kon praten, liep enthousiast weg en kwam terug met een ouder iemand die de jongeren in het Engels bedankte omdat ze een universiteit in Nepal gingen oprichten. Dat hadden ze tijdens het gebed gezegd, zei de man tegen de verbaasde jongeren. „Er is in Nepal een University of Nations gekomen”, sloot ds. Eschbach af.

Dergelijke tongentaal komt maar weinig voor, zei de predikant. „Meestal gaat het om woorden die God je geeft en die een ander nodig heeft. Tongentaal is de taal van het getuigen.”

Geblokkeerd

Getuigen, al dan niet in tongen, vindt hij erg belangrijk. „Getuigen van God gebeurt zo weinig in de kerk. We zijn geblokkeerd door ons eigen ik. Het moet normaal zijn dat christenen getuigen van God. Ik bid dat we de Geest zullen ontvangen om vrijmoedig te zijn.”

Ds. Eschbach constateerde in ons land een geestelijke hardheid. Nederlanders staan niet open voor het Evangelie. „Theologen zeggen dat we niet terug kunnen naar de tijd van voor de verlichting. Maar God kan veel meer doen dan wij verwachten. Hij doet nu wonderen in Iran waar duizenden moslims tot geloof komen.”

Zondag voerden Tiemen Westerduin, voormalig staflid van de HGJB, en ds. D. Westerkamp, Nederlands gereformeerd predikant te Houten, het woord. Voor de feestelijke afsluiting van het weekend maandagmiddag werd zanger Gerald Troost uitgenodigd.