Hoewel nieuwe parlementsverkiezingen pas voor 2010 op de agenda staan, dringt diezelfde vraag weer op nu PVV-leider Wilders al een tijdje lang een van de koplopers is in de opiniepeilingen. Wordt iemand die zijn opponent in de Kamer uitmaakt voor „knettergek”, wegloopt bij een hem onwelgevallig debat en niets liever doet dan polariseren het nieuwe gezicht van Nederland?De gedachte eraan doet velen gruwen. Ongehoord en niet eerder vertoond, zal menigeen zeggen. Dat laatste is maar de vraag. En dan hoeven we niet alleen te denken aan omstreden leiders in Afrika of Azië. Ook in Europa zijn niet alle regeringsleiders van onbesproken gedrag.

Het beste voorbeeld is wel de Italiaanse premier Silvio Berlusconi. Die heeft er een sport van gemaakt om in opspraak te raken en zijn uitglijders zijn niet meer op beide handen en voeten te tellen. Meerdere kranten hebben al eens een top tien van Berlusconi’s grootste blunders geplaatst.

Sommige hebben nog iets komisch en gaan niet verder dan een gebrek aan etiquette. Zo stak Berlusconi in februari 2002 tijdens een top in Spanje twee vingers op achter het hoofd van de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken, Josep Pique, tijdens het nemen van de groepsfoto. Ook tijdens de G-20-top dit voorjaar in Londen ging het mis. Opnieuw tijdens een fotosessie riep de Britse koningin Elizabeth hem tot de orde, toen hij luid de naam van „Mister Obamaaaa!” riep.

De Italiaanse minister-president deinst er echter ook niet voor terug zijn omgeving openlijk te schofferen. In juli 2003 veroorzaakte hij een politieke rel door de Duitse Europarlementariër Martin Schulz openlijk toe te voegen dat hij uitstekend geschikt zou zijn voor de rol van kampbeul in een Italiaanse film over naziconcentratiekampen. En in april van dit jaar miste een druk bellende Berlusconi een historisch NAVO-fotomoment, waarmee hij gastvrouw Angela Merkel voor het hoofd stootte.

Maar ook politiek ‘foute’ uitspraken kan Berlusconi, die al vijftien jaar als politicus actief is, zich permitteren. Zo omschreef de premier de strafrechtelijke vervolging in Italië vorige week nog als een „ziekte van ons systeem” en noemde hij de rechters in Milaan „links-extremisten.” Volgens Berlusconi, die al vele malen op verdenking van corruptie met justitie te maken heeft gehad, zijn rechterlijke uitspraken veelal politiek georiënteerd.

Op het gebied van de zeden neemt Berlusconi het ten slotte niet al te nauw. In 2002 roemde hij het „fantastische uiterlijk” van de toenmalige Deense premier Rasmussen en overwoog hij de Deen „voor te stellen aan mijn vrouw.” Haar woede haalde Berlusconi op de hals toen hij in januari 2007 aangaf het voormalige naaktmodel –en huidig minister van Gelijke Kansen– Mara Carfagna wel als vrouw te willen, als hij niet al getrouwd zou zijn geweest.

De jongste rel draait eveneens om een vrouw, de 18-jarige Noemi Letizia, die de premier aanspreekt met ”papa”. Volgens sommigen zou het gaan om een buitenechtelijk kind van de premier, anderen suggereren een buitenechtelijke relatie.

Telkens opnieuw komt Berlusconi met zijn schandalen weg en weet hij de meerderheid van de Italianen achter zich. Die krijgen daarmee dus de premier die ze verdienen. Wat dat betreft zou Nederland met Wilders –mocht hij ooit premier worden– eveneens krijgen waar het recht op heeft. En zo bont als Berlusconi zal hij het zo snel niet maken.

Dick TrompReageren aan scribent? buza@refdag.nl.