In elk geval is dat niet de eenvoudigste klus. Niet alleen vanwege de grote hoeveelheid ramen en de hoogte van het complex (85 meter), maar ook vanwege de manier waarop de kathedraal rondbuigt en het totale gebrek aan plaatsen om een voet neer te zetten.

De ramen moeten dus altijd vanuit de lucht worden behandeld. Tot 1988 gebeurde dat door drie vaste medewerkers van de kathedraal. Met een kraan werden zij omhooggehesen en vervolgens gingen ze met spons en leren lap aan het werk. Twee maanden duurde dat - wat dus veel te duur werd.

Het bestuur van de Crystal Cathedral vroeg het kraanwagenbedrijf Mr. Crane een andere oplossing te bedenken. Dit kostte het bedrijf een maand, maar toen lag er ook wel een plan op tafel.

Tegenwoordig worden de 11.000 ramen schoongemaakt met behulp van een speciaal voor dit doel ontworpen, 1000 kilo wegende metalen mand. Aan de onderkant en de zijkanten daarvan zitten ronddraaiende borstels. Daarin zitten ook sproeiers, die tijdens het wassen supersterke ammonia spuiten.

Toch blijft de mens onontbeerlijk. In de mand zitten vijf ramenwassers, die de moeilijkste plekken met de hand te lijf gaan. „We hebben volledige maskers op”, zegt Edward Quiroga, leider van de schoonmaakploeg, „want die ammonia is dodelijk.” Het werk heeft zo zijn charme, vindt hij. „We hebben met z’n vijven echt het gevoel dat we op 85 meter hoogte iets heel speciaals en unieks doen.”

Met de nieuwe methode duren de werkzaamheden drie weken. Het gevoel van voldoening komt pas als het af is, aldus Quiroga. „De eerste paar weken na de schoonmaak zijn de ramen echt adembenemend mooi. Iedereen is dan ook enthousiast.”

Na elke beurt krijgt het wasteam een hoos aan complimenten. „Maar eerlijk gezegd”, zegt Quiroga, „hebben de ramen na een paar weken alweer een nieuwe wasbeurt nodig. Daarvoor ontbreekt het geld. Elke beurt kost toch een slordige 85.000 dollar. We houden het dus bij één keer per jaar.”