Twee keer eerder rammelde de islam aan de poorten van Europa. In 732 wist Karel Martel de oprukkende Moren ternauwernood te stoppen bij het Franse Poitiers. In 1683 bereikten de Ottomanen Wenen voordat ze door christelijke legers werden verslagen.Opnieuw wordt Europa door een islamitische invasie bedreigd, schrijft de Belgische politicus Dewinter in zijn nieuwe boek ”Inch’Allah?”. Via massa-immigratie hebben talloze moslims het continent overspoeld. Met als doel Europa te koloniseren en er een soort Eurabië van te maken. Gesteund door linkse politici, die de islam met hun multiculturalisme alle ruimte bieden.

Uw boek leest als een aanklacht tegen multiculturaliteit. Maar waar maakt u zich eigenlijk nog druk om? Veel politici zijn inmiddels toch bekeerd tot een hardere lijn jegens de islam?

„Nederland was ooit een gidsland voor alles wat progressief is, het meest tolerante land van Europa.

Nu lopen jullie mijlen ver op ons voor met een strenger immigratie- en integratiebeleid. In België moet het debat over islamisering nog worden gevoerd. Wie hier kritiek heeft op de multicultuur wordt heel snel gediaboliseerd.”

Hoe komt u erbij dat islamieten uiteindelijk de macht willen overnemen in Europa?

„Omdat de islam een onverdraagzame veroveringsgodsdienst is die wil heersen en geen andere godsdiensten en beschavingen naast zich duldt. De islam zal ons op een bepaald moment proberen te verdringen en te overheersen. Met de massa-immigratie hebben we het paard van Troje van de islam binnengehaald.

We moeten beseffen dat de islam in feite een soort koekoek is die zijn ei in ons Europese nest heeft gelegd. Wij broeden dat uit, nietsvermoedend en tolerant als we zijn. Maar straks zullen we verrast zijn dat we door dat koekoeksjong uit ons eigen nest zullen worden gestoten.

In sommige wijken van onze grote steden zijn al getto’s gevormd waar de islamisering langzaam maar zeker oprukt – van halalproducten in de winkel tot Arabisch praten op straat en gescheiden zwemmen in onze zwembaden.”

Bent u niet te pessimistisch? De meeste moslims zijn toch culturele moslims, schrijft u zelf al in uw boek, die niets liever willen dan in vrede samenleven met niet-moslims?

„Er is inderdaad een grote groep gematigde moslims. Maar het enige gematigde aan hen is hun matige kennis van de islam of de matige manier waarop ze de islam in de praktijk toepassen. Maar de islam zelf laat geen veranderingen toe. Men wijkt niet af van de letterlijke uitleg van de Koran, laat de archaïsche voorschriften niet los.

Degenen die het in de moslimgemeenschap voor het zeggen hebben, zijn de imams, de hardliners, degenen die een strikte toepassing van de sharia eisen.

Culturele moslims zijn irrelevant voor het reilen en zeilen binnen de islam in Europa. Ze zijn er wel, maar ze hebben niets te vertellen. Zij bepalen de leer niet.”

Sommigen stellen dat er zoiets als een verlichte islam zou kunnen komen. Acht u dat mogelijk? En anders: ziet u een islamitische Luther of Calvijn opstaan?

„Ik zie dat niet gebeuren. Het is volgens mij een contradictio in terminis om te spreken over zoiets als een verlichte islam.

Als de islam de verlichting zou aanvaarden, dan moeten islamieten alles overboord zetten waar ze in werkelijkheid voor staan. Dan moeten ze de essentie van de islam negeren. De islam is verstard, middeleeuws. Waarom? Puur om het feit dat de Koran wordt gezien als het letterlijke woord van god. Daar mag en kan niet over gediscussieerd worden, laat staan dat er van enige evolutie sprake zou kunnen zijn.”

U wilt de islamisering terugdringen. Maar hoe rijmt u dat met de vrijheid van godsdienst?

„We zijn veel te ver doorgeschoten in onze tolerantie. Godsdienstvrijheid is een individueel recht, geen collectief recht om een islamitische zuil uit te bouwen, om op iedere straathoek een moskee te bouwen met torenhoge minaretten, om islamitische feestdagen in te voeren of om hoofddoekjes te dragen in de publieke ruimte. De islam wil altijd meer. Geef je ze een vinger, dan pakken ze je hand, je arm en voor je het weet zijn we ons hele lichaam kwijt.”

Orthodoxe moslims hoeven niet op uw sympathie te rekenen. Hoe kijkt u aan tegen orthodoxe joden en christenen?

„Daar moet natuurlijk plaats voor zijn, als zij tenminste hun opvattingen niet opdringen aan de rest van de samenleving en als zaligmakend voor de hele samenleving propageren.

Het grote verschil met orthodoxe islamieten is dat orthodoxe joden en christenen geen bommen leggen, niet oproepen tot geweld en andersdenkenden niet haten. Terwijl dat bij de islam allemaal wel het geval is.

De islam ziet zijn eigen levensbeschouwing als zaligmakend. Islamieten zullen pas inbinden als de hele samenleving naar hun hand is gezet.

De islam streeft, met alle middelen, naar wereldheerschappij. Ongelovigen moeten verdreven of vermoord worden. Daar bestaat geen twijfel over.

Mohammed was dan wel een profeet, maar vooral een krijgsheer die ontzettend veel tegenstanders genadeloos over de kling heeft gejaagd. Met het kromzwaard in de hand heeft hij het hele Arabische schiereiland gezuiverd van alles wat christelijk was. Mocht hij vandaag leven, dan zouden zijn aanhangers een soort islamitische Che Guevara van hem maken, maar in mijn ogen zou hij een ordinaire terrorist zijn geweest.

In alle verhalen over Jezus Christus heb ik zoiets niet één keer kunnen ontdekken. Hij was een vredelievende Figuur, Die opkwam voor de zwakkeren en naastenliefde toonde.”

Mag het christendom zich, anders dan de islam, wel voluit laten gelden in het publieke domein?

„Ja. We moeten niet het kind met het badwater weggooien. Het christendom maakt essentieel deel uit van onze beschaving. Het vormt er de ruggengraat van.

Wij willen de islam als organisatie, als zuil terugdringen om de integratie van moslims te bevorderen. Maar dat betekent niet dat we dan plotseling ook alle andere, Europese godsdiensten moeten gaan kortwieken. Dat lijkt mij niet noodzakelijk, noch wenselijk.

Trouwens, het christendom hoort in Europa thuis. En in ons huis bepalen wij de regels, waaraan onze gasten zich moeten aanpassen. In die context is het logisch dat het christendom een geprivilegieerde rol heeft binnen onze Europese beschaving. Daar is niets mis mee, integendeel.”

Europa durft zijn eigen identiteit, cultuur en beschaving niet meer uit te dragen tegenover de islam, schrijft u in uw boek. Waar wijt u dat aan?

„De Europese beschaving is superieur –ik weet dat het een gevaarlijk woord is– aan de islamitische. De scheiding van kerk en staat is superieur aan theocratie, de gelijkheid van man en vrouw is superieur aan discriminatie van vrouwen. En zo kan ik er nog wel een paar noemen.

Maar Europa is zwak omwille van de overdreven multiculturele tolerantie. Iedere vorm van kritiek op de gelijkheidsmythe wordt onmiddellijk beschouwd als een vorm van racisme en xenofobie. Wij moeten de superioriteit van onze beschaving weer durven belijden.”

Is de zwakte van Europa niet te wijten aan de secularisatie? Europa had immers tot voor enkele decennia een krachtige, christelijke identiteit.

„Dat geloof ik niet. Het heeft er vooral mee te maken dat op een bepaald moment ook de kerken zo progressief en multicultureel zijn geworden dat ze een soort ”weg-met-onsmentaliteit” hebben aangenomen waarbij ze hun eigenheid niet meer centraal durfden plaatsen.

Maar vergeet niet: de islam is de erfvijand, niet alleen van het continent Europa, maar ook van het christelijke Europa. Alleen hebben ze dat in bepaalde protestantse en katholieke kringen blijkbaar nog steeds niet door.”

De eerste en de tweede islamitische invasie werden in respectievelijk 732 en 1683 gestopt door christenen. Is herkerstening van Europa daarom niet het enig juiste antwoord op de derde islamitische invasie?

„Ik pleit in mijn boek voor een beschavingsoffensief, een culturele reconquista die verder gaat dan een revival van religiositeit.

Het christendom heeft daarbij een belangrijke rol te spelen, maar is niet alles- en alleenzaligmakend. Onze culturele eigenheid en identiteit is ook gevormd door Griekenland, Rome, het humanisme en de verlichting.

Wij moeten grenzen stellen, streng optreden tegen migranten die zich niet schikken naar onze regels en weer durven opkomen voor onze eigen waarden en normen. Geen Eurabië, maar Europa nostra!”

”Inch’Allah? De islamisering van Europa”, heet de nieuwste en negende publicatie van Vlaams Belangleider Filip Dewinter. Hij presenteerde het boek op 1 maart.

Inch’Allah is een Arabische term en staat voor: als Allah het wil. In de inleiding van zijn boek schrijft Dewinter: „Inch’Allah is niet zomaar een kreet, maar vat perfect samen waar de islam voor staat. Allah wikt en beschikt. De islam gaat ervan uit dat de mens over geen enkele vrijheid van handelen beschikt, maar dat alles afhankelijk is van de wil van Allah.”

Dit fundamentele uitgangspunt, vervolgt de Vlaams Belangleider, „maakt van de islam niet alleen een verstarde, maar ook een bijzonder gevaarlijke godsdienst. De islam is in wezen een totalitaire, middeleeuwse religie die bulkt van onverdraagzaamheid (…), is een politieke ideologie (…) en bovendien een veroveringsgodsdienst die streeft naar wereldheerschappij.”

De radicale islam is hard op weg Europa te koloniseren, schetst Dewinter. In de grote steden zijn islamitische getto’s ontstaan, „bruggenhoofden van waaruit het enige ware geloof wordt gepredikt en verspreid.” Die „demografische, culturele en militaire jihad moet van Europa Eurabië maken.”

Dewinter doet in zijn boek een oproep het tij te keren: schaf het multiculturalisme af, draai de immigratiekraan dicht en stel de eigen Europese identiteit opnieuw centraal.

”Inch’Allah” werd direct na verschijning in de ban gedaan door de boekhandelketens De Standaard en Fnac. De inkoopcentrale van boekwinkel Club NV neemt het boek niet in omwille van het vermeende „extreem rechtse karakter” en ook andere ketens, zoals Co-Libro en ECI-Shop NV, laten het zo veel mogelijk links liggen.

Dewinter is daar woest over: „Dat uitgerekend boekhandels die moeten opkomen voor het vrije woord en de vrijheid van meningsuiting boeken en auteurs op een zwarte lijst plaatsen, is ondemocratisch en onverantwoord. De boycot van mijn boek betekent in de praktijk dat de index voor verboden boeken weer wordt ingevoerd. Nu is het blijkbaar alleen nog wachten op een officiële boekverbranding.”

Op de opiniepagina van de Belgische krant De Standaard verscheen op 9 april een vinnige reactie van 36 Vlaamse opiniemakers, onder wie de schrijver Geert van Istendael en de in Nederland geboren politicus Derk Jan Eppink. „Wij wensen een lans te breken voor de vrije verkoop van Dewinters pamflet Inch’Allah”, schreven ze. „Zolang een publicatie niet tot geweld oproept –wat het boek van Dewinter niet doet– is iedere feitelijke censuur een lachwekkende vertoning van politieke onvolwassenheid. Wij willen ons, van links tot rechts, formeel van die censuur distantiëren.”