Dat is dus een beetje een vergissing: het gaat om mensen, jongeren en ouderen in Engeland en elders, die afstand nemen van hun doop. Ze ondertekenen een antidoopverklaring en willen hun persoonlijke ontkerstening vieren.Het is dwaasheid, per definitie onmogelijk. God heeft in de doop Zijn hand op je gelegd en gezegd: Ik wil dat je voor Mij leeft. Dat maak je nooit meer ongedaan.

In dezelfde sfeer ligt de lobby van atheïsten om de godsdienst uit te roeien. Want godsdienst zet aan tot haat en dwingt mensen tot een leven van angst en ingetogenheid. God bestaat niet, dus geniet van het leven, zo is het devies.

Jihad

Beide berichten uit de krant van vorige week roepen emoties op.

Eerst vooral boosheid: als je zelf het licht moet missen, waarom misgun je dan anderen de troost van het ware geloof? Er is geen andere conclusie mogelijk dan deze: achter deze jihad zit de duivel.

Daarnaast is er ook verdriet en angst. Menselijk gesproken gaat deze lobby lukken. Krijgt het atheïsme als beweging stevige voet aan de grond. Omdat een leven van ongebondenheid zo aantrekkelijk lijkt. Omdat je daarmee gewetens tot zwijgen brengt.

Wat betekent dat voor de christelijke kerk? Toegeven aan de trend? Meegezogen worden door de waarheid van het Woord af te zwakken; zich terugtrekken in kerken en kamers?

Dan verliest het christendom zijn belangrijkste roeping: getuige zijn, licht verspreiden, zoutend zout zijn. Of betekent het staande blijven en bespotting en vervolging tegemoetzien?

Pasen

Begrijpelijk dat mensen gaan twijfelen. Stel dat God inderdaad niet bestaat, dat het atheïsme gelijk heeft. Heb ik dan tevergeefs geleefd? Mezelf onnodig zware lasten opgelegd?

Het antwoord is ja. Want in 1 Korinthe 15:19 staat: „indien wij alleenlijk in dit leven op Christus zijn hopende, zo zijn wij de ellendigste van alle mensen.”

Als de Bijbel niet waar zou zijn, kun je inderdaad beter toegeven aan het program van het atheïsme en je leven volstouwen met lust en genot. Alsof de zonde ooit verzadiging en vreugde zou schenken…

Maar, zo gaat Paulus verder, „Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn” En daarom is een christenleven het waard om geleefd te worden. Want de beloning komt in het eeuwige leven. En God schenkt Zijn tegenwoordigheid, Zijn gunstbewijzen en Zijn liefde al in het huidige leven.

Zeker

Een ware christen weet het zeker: Jezus leeft en na de dood is het leven mij bereid, want God neemt mij op in Zijn heerlijkheid! Daarom kan hij met blijdschap het zwaarste lijden verdragen. Daarom ook kan hij niet zwijgen van de hoop die in hem is. Omdat hij wil doorgeven wat hijzelf van Christus ontvangen heeft. Hij wil van zijn Zaligmaker getuigen. Daarom maar niet bang zijn voor een aantal agressieve atheïsten. Het is beter om ze in het gebed op te dragen en te smeken om hun behoud en om het behoud van een wereld zonder God.

Gebedsgroep

Soms kom je zomaar christenen met zo’n gebedshouding tegen. Enkele weken geleden sprak ik een groep jongeren. Ze wilden een gebedsgroep vormen. Om te bidden voor de school, voor probleemleerlingen, voor leerlingen die in zonde en ongeloof leven. Een van de jongens zei:

Ik weet vanuit m’n eigen hart welke verkeerde seksuele verlangens er leven, ik wil daar graag een gebedsfront tegen vormen.

Ontroerend om te merken hoe jongeren hun doop serieus nemen. Wetend dat ze staan op het erf van het verbond, willen ze breken met de zonde en anderen inwinnen voor Koning Jezus.

Ik weet wel, met de meetlat van de gereformeerde dogmatiek valt er veel af te dingen. Er zijn tal van evangelische voetangels en arminiaanse klemmen te ontdekken.

Maar toch: dat jongeren zich druk maken om het geloof is een bewijs van de waarheid van Gods Woord. Dat zij geloven in de kracht van het gebed is een teken van hoop voor de mensheid.

Alle aanvallen van het atheïsme ten spijt, Gods Woord houdt stand in eeuwigheid en zal geen duimbreed wijken. Beef, satan, Hij Die ons geleidt, zal u de vaan doen strijken.

Dat is de hoop en verwachting van jongeren en ouderen die de Bijbel niet los kunnen laten. Ze kunnen nooit van hun doop af. Want God heeft hen aangeraakt.

Niet willen

Ze willen het ook niet. Omdat ze geloven, stellig weten dus, dat God in het teken van de doop hen gezworen heeft het leven te willen schenken. En ze staan ernaar om het vast te vertrouwen: niet alleen voor anderen, maar ook voor mij.

Zou ergens ter wereld meer vreugde te vinden zijn dan in het zoeken naar en het vinden van God?

Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl.