CU/SGP-fractievoorzitter Mostert is de afgelopen week continu met de kwestie bezig. „Ik heb veel gesprekken gevoerd. Met schoolbesturen, maar ook met predikanten van verschillende kerken.” Vorige week stelde Mostert vragen aan het college over het bushokje, dat recht tegenover de Ds. Johannes Bogermanschool aan de Maria Montessorilaan staat.De raadslid krijgt echter geen voet tussen de deur bij het college. Volgens hem ligt er een ander denkpatroon aan ten grondslag. „De collegeleden komen met de vrijheid van meningsuiting. Maar hoe ver gaat dat werkelijk? De woorden Alfa en Omega, zoals ze de kunstwerken noemen, komen rechtstreeks uit Gods Woord. Zulke dingen raken je diep”, aldus Mostert

De fractievoorzitter vindt de uiteindelijke onthulling dan ook grievend. Hij was maandag niet bij de openingsspeech van burgemeester Bandell van Dordrecht.

Directeur Nieuwenhuis was wel bij de onthulling aanwezig. „Ik was benieuwd wat de burgemeester zou gaan zeggen. Zijn toespraak viel overigens niet tegen. Hij ging uit van de vanitastraditie. In de christelijke kunst van de 17e eeuw was veel aandacht voor de dood en de vergankelijkheid van het leven. Dat kwam onder andere naar voren in het gebruik van schedels in de kunstwerken. De vanitas-gedachte gaat uit van de woorden uit het Bijbelboek Prediker: „IJdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid”.”

Bent u veranderd van inzicht? Positiever?

„Nu ja, ik vond wel heel mooi dat de burgemeester de tijdelijkheid van het leven benadrukte. Het ”memento mori” ofwel ”gedenk te sterven” is een mooi aanknopingspunt voor gesprek met kinderen. Iedereen gaat sterven. Het leven is tijdelijk. Op school benadrukken we dat het leven een voorbereidingstijd is. Een voorbereidingstijd op het leven na het sterven. De schedel is dus een prediking.”

Wat gaat u nu verder doen?

„Je kunt je er erg druk om maken. Maar nu het kunstwerk er eenmaal staat, denk ik dat het niet zomaar meer weg is. Daarom laat ik het maar rusten. Misschien kunnen we het beste het positieve benadrukken. De gespreksmogelijkheden met de kinderen bijvoorbeeld.

Ik moet overigens zeggen dat ik de schedel vanochtend niet eens heb zien staan. Ik denk dat iedereen er uiteindelijk vanzelf aan gewend raakt.”

Is dat niet juist het probleem. Het gewend raken aan de dood?

Na een stilte: „Ja, misschien is dat wel het probleem en ben ik al wel een beetje geseculariseerd. Toen ik het voor het eerst zag, heeft het me inderdaad niet zo gechoqueerd als dat bij anderen het geval was.

Misschien ben ik dus ook wel beïnvloed door de tijdgeest. Er wordt tegenwoordig veel te gemakkelijk over de dood gedacht. Dat is niet goed.

Duidelijk moet zijn dat het kunstwerk er uiteindelijk niet had moeten komen. Kinderen zijn geschokt. Het is smakeloos.”

De kunstenaar, Lieshout, zou respect hebben voor de mens.

„Volgens de burgemeester in zijn speech wel, ja. Lieshout schijnt veel kunstwerken te maken met lichaamsdelen en mensen. Ik denk zelf niet dat hij echt respect heeft voor de mens. Ik was geschokt toen ik zijn site bezocht. Daar zie je vier naakte poppetjes aan een soort waslijn hangen. Ze zijn bevestigd aan hun arm, been, hoofd of geslachtsdeel, Dat noem ik niet respectvol.”