„Ze was bont en blauw. Ze was echt op. Ik dacht: Er moet nu geen klap meer komen. Daar kan ze niet meer tegen”, zo omschreef Wanda R. bij de politie tijdens de verhoren de toestand van Rowena een paar dagen voor haar dood. In Wanda’s optiek is vooral Mike J. de bruut achter de dood van Rowena.

In het voorjaar van 2001 leerden Mike J. en Wanda R. elkaar kennen. Zij trok met haar kinderen bij de Rotterdammer in. Mike bleek Rowena, die het vaak over haar vader, Martin Huisman, had, niet te kunnen luchten.

Intens droevig was het beeld dat officier van justitie mr. C. C. S. Bordenga-Koppes schetste over de laatste weken van het leven van het meisje. „Ze moest letterlijk door de knieën voor verdachte. Langzamerhand verloor ze haar levenslust. Ze is gedurende een langere periode geslagen en gestompt. Soms zo hard dat ze viel. Ze huilde niet en zei niet dat ze pijn had. Ze kreeg straf omdat ze niet snel genoeg iets zei, omdat ze niet snel genoeg at, omdat ze niet zei: Ja Mike, nee Mike.”

De aanklager citeerde moeder Wanda, die verklaarde: „Rowena was de piespaal. Het maakte niet uit wat er gebeurde, maar Rowena had het altijd gedaan. Ze kreeg voor elke kleinigheid een klap.” Zelf vergeleek Mike J. de opvoeding van zijn stiefkinderen met het africhten van zijn terriërs, die een strenge training nodig hebben.

Dat de 4-jarige Rowena een onhandelbaar kind zou zijn, sprak de aanklager met klem tegen. „Rowena was een normaal, bijdehand meisje. Ze was getuige van een scheiding en zal het daar niet makkelijk mee gehad hebben. Rowena wás niet lastig, ze werd lastig gevónden.”

Rowena zou zijn gestorven toen ze uitgeput op bed lag. Mike J. houdt vol dat hij op het moment van haar overlijden zijn hond uitliet. Toen hij later thuiskwam, begon de hond „te piepen en raar te doen.” J. heeft naar eigen -en ook volgens de verklaring van Wanda R.- geprobeerd het meisje te reanimeren. Zonder resultaat. Een ambulance werd niet gebeld. Later stopte J. het lichaam van het kind in de vriezer. Doordat de vriezerdeur dreigde open te klappen, barricadeerde hij het apparaat.

Raadsman mr. P. van der Donck stelde in zijn pleidooi dat Mike J. aanvankelijk veel te veel schuld voor het drama op zich heeft genomen. J. zou Wanda, die in verwachting van hem was, daarmee in bescherming hebben willen nemen. Volgens de advocaat bespraken Mike en Wanda na hun aanhouding een strategie in codetaal door middel van bijbelteksten. Wanda zou Mike in het huis van bewaring per brief onder meer hebben gewezen op Psalm 17:8a uit Het Boek, waar staat: „Bescherm mij, zoals een vader zijn geliefd kind beschermt.” Deze tekst zou Mike duidelijk moeten maken dat hij Wanda de hand boven het hoofd moest houden vanwege het kind waarvan ze in verwachting was.

Van der Donck wees met de beschuldigende vinger naar Wanda R., die vandaag terecht moest staan. In de visie van de raadsman heeft ze een „veel prominentere” rol in de zaak dan ze zelf doet voorkomen. Ze zou haar kinderen wel degelijk hebben geslagen. De vrouw „verschuilt zich in de schaduw van Mike J.” en „kan goed liegen en manipuleren.” Dat ze J. adviseerde zijn haar te laten groeien en zich aan te melden voor de psychiatrische afdeling in de gevangenis, zo suggereerde de raadsman, deed ze in de hoop dat zo een beeld van onbetrouwbaarheid rond J. zou rijzen.

De raadsman stelde dat J. bij menigeen in zijn omgeving bekendstaat als „niet-gewelddadig, charmant, humoristisch en goed voor kinderen.” Zelf vindt de verdachte, eerder veroordeeld tot 2,5 jaar cel wegens een roofoverval, zich „geen slechte man.” Wel erkent hij „slechte dingen” op zijn geweten te hebben. Over zijn precieze rol liet hij zich maandag in vage bewoordingen uit. „Ik heb aandeel in bepaalde zaken. Maar de aanklacht is niet in samenhang met de feiten.”

Martin Huisman, de biologische vader van Rowena Rikkers, wilde maandag weinig kwijt over de eis van vijftien jaar en TBS. „Geen straf is te hoog voor deze man”, luidde zijn commentaar. Een andere nabestaande was concreter: „Ze moeten de doodstraf weer invoeren.”