Het overkomt Ruyters regelmatig. Mensen stappen met een hoopvolle blik in hun ogen over de drempel van ”Groeten uit” aan de Oudegracht in Utrecht. In hun armen koesteren ze een schoenendoos vol oude kaarten. Ruyters is altijd nieuwsgierig, maar heel vaak moet hij de eigenaars teleurstellen. „Uit ervaring weet ik dat er van de 500 ansichten in zo’n doos misschien 50 aardig zijn. Zeker weten doe je het natuurlijk nooit. Ik heb dozen gehad waarvan de helft interessant was. Maar over het algemeen moeten mensen zich niet te snel rijk rekenen.”Enige alternatief

Zo zijn kaarten van het Nederlandse vorstenhuis bijna onverkoopbaar, weet Ruyters. „Neem alleen al de ansicht van het pasgeboren prinsesje Juliana. Die is honderd jaar oud. Maar in 1909 stonden er nog geen foto’s in de kranten. Het enige betaalbare alternatief was een ansichtkaart. Die is dan ook gemaakt in een oplage van 100.000 stuks. Zo’n exemplaar is dus niets waard.”

Van veel ansichtkaarten ziet Ruyters in één oogopslag of ze zeldzaam zijn of niet. „Ik heb hier kaarten uit elke plaats van Nederland. Hoe kleiner het gehucht, hoe zeldzamer de ansicht vaak is. Staat er dan ook nog een trammetje op, dan is het echt bingo. Maar afbeeldingen van de Domtoren in Utrecht of de bedriegertjes in Rozendaal? Vergeet het maar. Die zijn altijd in hoge oplagen gedrukt.”

Ooit verzamelde Ruyters postzegels. Voor zijn schoonvader schafte hij een oude ansicht aan. Ineens sloeg de vonk over. De voormalige leraar Duits en Engels begon kaarten –van het formaat 9 bij 14 centimeter– van zijn geboorteplaats, het Limburgse Hoensbroek, en de regio daaromheen te verzamelen. Hij bezocht beurzen en van lieverlee rolde hij in de handel.

Inmiddels heeft Ruyters er zijn beroep van gemaakt. „Het heeft voor- en nadelen. Er zijn mensen die zeggen dat als je van je hobby je beroep maakt, je er geen plezier meer aan beleeft, maar dat is niet waar. Wel ben je er altijd mee bezig. Mijn werkweek telt vaak tachtig uur.”

Naast zijn collectie regiokaarten spaart de Utrechtenaar ook ansichten waarop het leven op straat staat afgebeeld. „Ooit kocht ik van een collega-handelaar een exemplaar waarop een draaiorgelman in Dordrecht poseert. Ik vond de plaat zo mooi dan ik hem nooit meer wilde wegdoen. Dat was het begin van een nieuwe themaverzameling.”

Uitpuilende kelder

Sinds 1993 zit de verzamelaar in het pand aan de Oudegracht. „Toen ik begon, haalde ik ’s morgens de koffers met mijn voorraad uit de kast en ’s avonds zette ik ze er weer in terug. De collectie paste op één tafel. Nu staat de winkel propvol en puilt de kelder uit.”

Er gaan niet langer alleen briefkaarten over de toonbank. „Ik heb belangstelling voor alles wat plat, oud en van papier is. Posters, aandelen, rekeningen en zelfs poëzieplaatjes. Vorige week nog mocht ik bij een adres in Utrecht een doos spullen komen ophalen. Vaak is dat soort dozen nog leuker dan een album met ansichtkaarten. Je weet nooit wat erin zit. Deze keer zaten er bijvoorbeeld oude proclamaties in van de bevrijding in 1945. En zelfs een stapeltje briefpapier uit 1850. Hoe is het mogelijk dat zoiets zo lang in de familie blijft? Aan de andere kant verbaas je je er ook over wat er allemaal wordt weggedaan.”

Geen fossiel

Al hebben sommige zaken –zoals bijvoorbeeld oude poëziealbums– nauwelijks geldelijke waarde, Ruyters zal niet snel iets weggooien. „Ik weet er dan altijd wel weer een verzamelaar voor. Dan blijft zo’n album toch bewaard. Ik stuit verder regelmatig op spullen die in een archief thuishoren. Ook daar draag ik zorg voor.”

Aan handel via internet begint de Utrechter niet. „Ik wil geen fossiel zijn, maar als je je collectie via internet te koop gaat aanbieden, komen mensen niet snel meer naar de winkel toe. Bovendien draai ik veel beurzen in binnen- en buitenland, heb ik een gezin én heeft een dag maar 24 uur.”

Han Ruyters organiseert op zaterdag 6 juni van 10 tot 16 uur in Houten de prentbriefkaartenbeurs Megacarta. Locatie: Sporthal College de Heemlanden. Meer informatie: 030-2343343 en info@megacarta.com.