Dat stelt Sjef van Gennip, algemeen directeur van Reclassering Nederland.Kort nadat Leo S. vorig najaar vrijkwam, begon een psychiatrische behandeling in verband met zijn zedendelict. Die behandeling werd januari 2009 voor een maand onderbroken, omdat de man toen een maand in de cel zat vanwege een reeks niet betaalde boetes.

Begin 2009 was het voor de reclassering moeilijker om contacten met Leo S. te blijven houden, in verband met verhuizingsperikelen.

Van Gennip wil niet zeggen of Leo S. ook trainingen heeft gevolgd om te werken aan zijn verslaving aan verdovende middelen. Die training werd voorgeschreven in het vonnis van de Rotterdamse rechtbank, vorig jaar.

De directeur van Reclassering Nederland stelt dat er „intensief contact” was met Leo S. „We hebben alles op alles gezet. We hebben veel contacten gehad met politie, behandelaars en gemeente.”

Wat vindt u ervan dat Leo S. onder toezicht stond van de reclassering en toch vermoedelijk een meisje heeft ontvoerd?

„Wat er is gebeurd, is verschrikkelijk. Punt is dat de reclassering mensen niet aan een touwtje kan houden. Er zijn hardnekkige delinquenten die ook onder toezicht weer een misdrijf plegen.”

Had het contact niet nog steviger gemoeten?

„Achteraf is het makkelijk conclusies trekken. Ik vind het heel zuur als mensen ons verwijten maken. Wij hebben hard gewerkt om het risico op recidive zo klein mogelijk te maken.”

Is het zo dat de reclasseringscontacten met Leo S. begin dit jaar spaak liepen, toen de verhuizingsperikelen speelden?

„We moesten alle zeilen bijzetten, maar het contact is wel gebleven. Ik vind niet dat we daarin fouten hebben gemaakt. We hebben bijvoorbeeld contact gehad met gemeenten en met een wijkagent. Die moest een oogje in het zeil houden.

Natuurlijk is deze zaak vreselijk voor de mensen uit Ede. Als de samenleving zou willen dat een man als Leo S. niet meer in de fout kan gaan, is de enige oplossing levenslange opsluiting. Maar de vraag is of we dat moeten willen. Of geven we mensen die bijvoorbeeld een zedendelict plegen, nog een kans om door middel van behandeling van een stoornis af te komen of die in elk geval te beheersen.”

De moeder van Leo S. zegt dat ze gewild had dat haar zoon langer vast was blijven zitten.

„Als een moeder dat zegt, wijst het erop hoe ernstig een zedenmisdrijf is. Maar de rechter gaat over de straffen, ik niet. Wel zeg ik dat we zo langzamerhand de kant op moeten dat hardnekkige zedenmisdadigers op de een of andere manier levenslang onder toezicht moeten blijven of moeten worden verpleegd. Als blijkt dat iemand een groot risico vormt voor de samenleving, moeten we kinderen niet willen aandoen dat ze daar het slachtoffer van worden.”

Wat is kenmerkend voor reclasseringscontact met zedendelinquenten?

„Het is een moeilijke groep. De ene delinquent is de andere niet. Wij pleiten ervoor om zeker gevaarlijke mensen lang onder toezicht te houden en dat de rechter in zijn vonnis zo precies mogelijk aangeeft welke behandeling is geboden.”