“Witte Beer”
Auteur: L. Buth-Villerius
Uitgeverij: Den Hertog
Houten, 2001
ISBN 90 33 1 1573 5
Pagina’s: 80
Prijs: € 5,40 (ƒ 11,90).“Alle Indianen dansen in het rond, ze klappen in hun handen en stampen op de grond”. Dat is een versje dat de klas van Bram uit het hoofd heeft geleerd en graag zingt. De kinderen werken over indianen. Iedereen heeft zelf een tooi gemaakt met veren, de juf is het opperhoofd en in het lokaal staat een heuse tipi, een indianentent. Elk kind heeft een indianennaam, Bram heet Witte Beer.

Over Witte Beer gaat het boekje van L. Buth-Villerius, dat zeker tot de verbeelding van kinderen spreekt. Witte Beer loopt op een middag met de rest van de klas in een kring, het gaat steeds harder en harder. Ze stampen op de grond en als het opperhoofd in de handen klapt, staan alle indianen stil. Tenminste, dat is de bedoeling. Woeste Stier stuift gewoon door, zijn oren zitten een beetje dicht. In volle vaart loopt hij op Witte Beer in.

Witte Beer valt en heeft een zere arm. In vol ornaat, met verentooi en indianenkleed, komt hij in het ziekenhuis terecht. Daar heeft hij veel bekijks, maar hij kan er zelf niet om lachen: Witte Beer is verschrikkelijk boos op Wilde Stier. Die had wel eventjes wat beter mogen opletten. Wat een wilde stier is die jongen! Maar Wilde Stier deed het niet expres: hij kon het klappen van de juf echt niet horen.

Zo is er ruzie en verdriet in het indianenkamp. In het boekje kun je lezen dat Witte Beer en Wilde Stier gelukkig toch weer vrienden worden. Weet je op welke manier? Ze roken samen, zittend in de kring, de vredespijp. Net als echte indianen. „Om de beurt roken ze uit de pijp. Witte Beer en Wilde Stier. Ze zitten dicht naast elkaar. Zo sluiten ze vrede."