„De uit Amerika overgewaaide reclamecultuur heeft ook Nederland in de greep. Asfalt genoeg en polderland zat om langs de snelweg aandacht voor je boodschap te trekken.Gedurig zweemt me de uitspraak van de eigenzinnige Utrechtse hoogleraar Gilles Quispel voor de geest: Hoe meer op een bord, hoe minder in het hart.

Momenteel zijn de Engelsen bezig met een felle, atheïstische campagne tegen het christendom. (…) Je vraagt je af of zo’n tekst iets doet. (…) Het is goed je overtuiging uit te dragen, zelfs de opdracht om het in een geseculariseerde wereld te verbreiden en te verdedigen. Wie zwijgt, werkt mee aan de verdamping. Maar gooi het geloof niet als parels voor de zwijnen. Als het een lachertje wordt, doe je de naam van God oneer aan. Evangelisatie is een zaak van relatie; het werkt vooral één op één.

God heeft zijn eigen billboard geplaatst. Dat was langs de openbare weg bij Golgotha. Ieder kon het zien.

In de lijdensweken staan we stil bij het opschrift, dat Pilatus had laten plaatsen op het kruis. (…) Het werd een prestigezaak tussen de Romeinse landvoogd en de priesterleiders van Jeruzalem. „U moet het veranderen”, zeiden ze. „Wij willen geen Jezus als koning. Zoals het er nu staat, is het net of het de waarheid is.” Pilatus weigerde de lastposten ter wille te zijn. En iedereen die langsliep, zag het in drie talen: het Latijn van de Romeinen met hun recht, het Grieks van de filosofen en het denkend deel der natie, en het Hebreeuws van het volk met het boek van God.

De Almachtige gebruikte de multimedia. De hele christelijke theologie hangt daar aan een paal. Eens en voor altijd staat daar gezegd: „Mijn Verlosser hangt aan ’t kruis, en Hij hangt er mijnentwegen, mij ten zegen.” (…) Wie weet dat Christus alles volbracht, zal op gepaste wijze anderen met het heil in aanraking brengen. Die geeft een doorleefd gerucht van het evangelie van Gods duurbetaalde liefde voor verloren mensen. Zo is onze God. Onwaarschijnlijk, maar volkomen waar.”

De Wachter Sions

In De Wachter Sions, weekblad der Gereformeerde Gemeenten in Nederland, schrijft L. M. P. Scholten over het besluit van twee Zeeuwse classes in de Protestantse Kerk in Nederland om geen tuchtmaatregelen te nemen tegen ds. K. Hendrikse, die het bestaan van God ontkent, terwijl de classes daarmee ingaan tegen de kerkorde van de PKN.

„Wat te verwachten was, is gebeurd. Een kerkelijke procedure tegen de atheïstische predikant K. Hendrikse te Middelburg is al in de kiem gesmoord. Ds. Hendrikse, predikant in de Protestantse Kerk (PKN) voor de vrijzinnige protestanten in Middelburg en Zierikzee, heeft alom in interviews in kranten, voor radio en tv bekendgemaakt, dat hij niet gelooft dat er een God bestaat. Hij noemt zichzelf daarom een atheïstische dominee. Hij wil echter geen godloochenaar genoemd worden. Hij gelooft niet in het bestaan van God als een onafhankelijk en absoluut Wezen, maar in een God Die ‘gebeurt’ tussen mensen. In naastenliefde bijvoorbeeld kan God zichtbaar worden. (…)

Hij wil niet weten van Gods eigenschappen, zoals daarvan gesproken wordt in Artikel 1 van onze Nederlandse Geloofsbelijdenis: „Wij geloven allen met het hart en belijden met den mond dat er is een enig en eenvoudig geestelijk Wezen, Hetwelk wij God noemen: eeuwig, onbegrijpelijk, onzienlijk, onveranderlijk, oneindig, almachtig, volkomen wijs, rechtvaardig, goed, en een zeer overvloedige Fontein van alle goed.” Er zal in dit artikel geen enkel woord zijn waarmee hij het eens kan zijn. (…)

Het is diep treurig dat een mens tot dergelijke dwalingen kan komen. Maar wat we ten enenmale niet kunnen begrijpen, is dat deze man nu al drie jaar in de publiciteit is en ten volle de gelegenheid benut om zijn ideeën uit te venten, terwijl de Protestantse Kerk nog steeds geen maatregelen tegen hem genomen heeft. En nu is duidelijk geworden, dat die maatregelen ook niet komen zullen. (…) De besturen van de twee classicale vergaderingen die bij deze zaak betrokken zijn, Walcheren en Zierikzee, hebben nu laten weten, in een dergelijke procedure „geen perspectief” te zien. (…) In plaats daarvan vragen zij de generale synode, „de zaak van het belijdende spreken over God” op de agenda te zetten. Dat is nu net hetgeen waar ds. Hendrikse de synode al eerder om gevraagd had. Vrij discussiëren, precies zoals de remonstranten wilden op de Dordtse synode. (…)

Het is verbijsterend dat deze twee classisbesturen tot dit besluit zijn gekomen. (…) Verbijsterend is ook het gemak waarmee men zich in de PKN bij deze gang van zaken neer lijkt te leggen. Dr. P. van den Heuvel, kerkrechtdeskundige van de PKN, antwoordde in het RD van 25 maart op de vraag of de weg van tuchtmaatregelen tegen ds. Hendrikse nu afgesloten is: „Als tucht gedefinieerd wordt als het aanpakken van deze predikant in de zin dat hij uit het ambt gezet zou kunnen worden, dan is die weg inderdaad afgesloten.” (…) Wat mogen wij dan dankbaar zijn dat wij de oude Dordtse Kerkenordening hebben behouden, waarin tenminste de mogelijkheid bestaat, dat een dwalende classis gecorrigeerd wordt door de synode.”