Juist voor mensen met een psychische stoornis, zoals de posttraumatische stressstoornis (PTSS) waaraan Heinhuis zelf lijdt, is dat lastig. „Vooral mentaal beschadigde veteranen zien daar al meteen van af als zij zien door welke molen ze moeten om het DIG te kunnen krijgen", zegt Heinhuis. Hij vindt dat Defensie hiermee steken laat vallen in het veteranenbeleid. „De erkenning komt nu niet vanuit Defensie zelf en dat is wel nodig en gewenst voor de betrokkenen".Heinhuis liet vrijdag het insigne uitreiken in de rooksalon van de Oude Zaal in het Tweede Kamergebouw in Den Haag, door SP–Tweede Kamerlid Remi Poppe. Gebruikelijker is dat een burgemeester dit desgevraagd doet, maar in ’t Harde zit een christelijke burgemeester en daar heeft hij niets mee. Bovendien kent de veteraan Poppe persoonlijk en vindt hij in hem een medestander om het veteranenbeleid te verbeteren.

Ook zijn maat Alex Seeger (40) uit Amersfoort, die hij tijdens zijn jarenlange therapie heeft ontmoet, krijgt vrijdag het DIG. Poppe vindt het belachelijk dat veteranen zelf achter hun onderscheiding aan moeten en ziet dat graag anders. Heinhuis zou het logischer vinden als militairen aan wie een invaliditeitspensioen is toegekend, standaard door Defensie zelf worden benaderd als zij hun verwondingen hebben opgelopen tijdens hun missie. Daar zit namelijk al een keuring aan vast.

Heinhuis hield zijn stresssyndroom over aan twee uitzendingen, naar Bosnië in 1995 en naar Irak in 2004. In voormalig Joegoslavië reed hij als vrachtwagenchauffeur drie maanden lang rond, waar hij „veel nare dingen meemaakte" die hem niet meer loslieten. Hij werd medisch gerepatrieerd. Na een paar jaar buiten dienst, keerde hij terug naar Defensie, waar hij planning en organisatie ging doen. In Irak ging het opnieuw mis. Vanaf 2005 was hij twee jaar opgenomen in een psychiatrische kliniek. Nog steeds is hij in dagbehandeling.

Defensie heeft sinds de instelling van het Draaginsigne Gewonden in 1990 er ruim vierduizend toegekend.