Brown is op 2 april voorzitter van het G-20-beraad in Londen. Dat moet een akkoord opleveren over verbetering van het toezicht op en de regulering van de financiële sector, bedoeld om een herhaling van de ontsporingen waarmee we nu worden geconfronteerd, te vermijden. In de voorbereidende fase bezocht hij het EP om van gedachten te wisselen over de inzet bij dit belangrijke overleg.Maar hij leek de gelegenheid vooral aan te grijpen om af te rekenen met het traditionele imago van een gereserveerde houding tegenover de EU dat een politiek leider van het Verenigd Koninkrijk meedraagt. „Ik ben er trots op een Europeaan te zijn. Ik beschouw Groot-Brittannië als een eiland in het centrum van Europa, niet aan de rand ervan”, benadrukte hij in een gepassioneerd betoog, waarvoor hij na afloop een staande ovatie kreeg.

Brown liet zich lovend uit over de verworvenheden van het eenwordingsproces. Hij wees op de vrede en de eenheid en bestempelde de resultaten van het project als „een baken van hoop voor de wereld.” Ook omhelsde hij het Verdrag van Lissabon, dat nieuwe spelregels bevat om de verdere integratie te vergemakkelijken.

De rede van de sociaaldemocratische regeringsaanvoerder was doorspekt met het woord samen. Hij hield een krachtig pleidooi om in het gevecht tegen de huidige crisis binnen de Unie en op wereldschaal gezamenlijk op te trekken. Hij waarschuwde voor protectionisme, bejubelde de voortrekkersrol van Europa in de strijd tegen de klimaatverandering en riep op tot meer uitgaven om de armoede uit te roeien. „We mogen de allerarmsten op deze aarde niet de rug toekeren.” Over het economische verkeer merkte hij op: „De markt moet vrij zijn, maar niet vrij van waarden” en daaraan knoopte hij begrippen als eerlijkheid, verantwoordelijkheid en sociale rechtvaardigheid.

Ook brak hij een lans voor nauwere banden met de VS. Uit zijn contacten met president Obama is hem gebleken dat die openstaat voor samenwerking met de EU op alle genoemde terreinen.

Brown hield aan het slot zijn gehoor voor geloof in de toekomst te hebben. Hij sprak van een „wereld in verandering” en nodigde uit te werken aan „een nieuwe mondiale orde, toegesneden op onze tijd.” De betekenis daarvan zal in zijn optiek, achteraf bezien, groot zijn. Hij herinnerde aan de renaissance, de verlichting en de industriële revolutie. „Die ontwikkelingen werden op het moment zelf niet begrepen, maar we hebben daarna wel de vruchten ervan geplukt.”