Nee, Farshad Bashir (21) rent niet snel naar een camera om een puntje te scoren. „Voor je het weet ben je een vaste gast in allerlei praatprogramma’s. Ik wil eerst proberen hier te presteren, daarna ga ik er pas op televisie over praten.”Wat hem was opgevallen toen hij anderhalf jaar geleden Kamerlid werd? Hij glimlacht. „De enorme chaos.” Zo veel debatten, zo veel Kamervragen. „Het lijkt wel of sommige Kamerleden er een wedstrijdje van maken.” Ook de felle toon viel hem op. Maar dat bevalt hem wel. Een debat mag best scherp zijn.

De klachten over verruwing van het taalgebruik deelt de SP’er niet. „Nederlandse parlementariërs uiten zich heel waardig. In India en Turkije gaan ze geregeld met elkaar op de vuist.”

Ja, natuurlijk is er soms sprake van incidentenpolitiek. Vertel hem wat. „Maar dat hoeft niet negatief te zijn. Incidenten die opschudding veroorzaken, moeten juist op de agenda komen. Dan doet de Kamer niets anders dan de zorgen van burgers vertalen naar de politiek.”

Eén kritiekpuntje heeft Bashir wel. Er worden te veel moties ingediend. „Het gevaar bestaat dat de motie devalueert en dat de regering moties niet uitvoert.”

Er zijn drie soorten moties, weet hij: om de tegenpartij in problemen te brengen, om de regering onder druk te zetten en om een statement te maken. De slechtste moties vallen meestal in de laatste categorie. „Waarom zou je een motie indienen als je weet dat je er niets mee bereikt? Zo’n Kamerlid wil alleen maar een motie op zijn naam brengen.”