Boonstra stelt een Europees agentschap voor dat de eurozone–obligaties uitgeeft. Afhankelijk van hun financiële positie betalen landen aan het agentschap een grotere of kleinere rente–opslag voor de leningen.Nu is het zo dat de eurolanden zelf staatsleningen uitgeven. De grote verschillen in financiële gezondheid vertaalt zich in grote renteverschillen. Landen die een relatief grote staatsschuld hebben, zoals Griekenland en Italië, betalen veel meer rente dan bijvoorbeeld Duitsland.

Het grote verschil in rentes is volgens veel economen een gevaar voor de stabiliteit van de eurozone. Het zou ertoe kunnen leiden dat een of meer landen besluiten uit de munt te stappen. De introductie van de eurozone–obligaties moet dit risico verkleinen.

Voor de euroleningen zal volgens de Rabobank een actieve markt ontstaan die zich kan meten met de markt voor Amerikaanse staatsleningen. Dit versterkt de positie van de euro ten opzichte van de dollar.

De daling van de euro tegen de dollar in de huidige financiële crisis laat zien dat de Amerikaanse munt nog steeds word gezien als veilige haven. Een sterkere euro zou op dit terrein met de dollar kunnen wedijveren.

Het idee voor eurozone–obligaties bestaat al langer. Een voorstel van Italië viel eerder dit jaar echter in slechte aarde. Rijkere eurolanden zoals Duitsland en Nederland lieten weten er weinig voor te voelen. Oost–Europese landen, die nog niet aan de euro meedoen, vinden dat het de eenheid in de Europese Unie aantast.