Raschke was zaterdag in Amsterdam te gast op een bijeenkomst van Emerging Netwerk, een interkerkelijke organisatie die in 2007 is opgericht om een netwerk van vrienden te scheppen die samen zoeken naar de betekenis van het Evangelie in de context van deze tijd. Emerging Netwerk belegt retraites en seminars en stimuleert het opzetten van regionale netwerken.Prof. Carl Raschke, hoogleraar godsdienstwetenschap aan de universiteit van Denver, maakte ooit een storm mee in zijn woonplaats in Amerika. Een eikenboom van ruim honderd jaar in zijn tuin werd geveld. Toen hij de schade bekeek, zag hij dat de boom vanbinnen hol was.

Een beeld van veel megakerken en traditionele kerken, stelt hij. „Een boom blijft doorgroeien, totdat deze oud wordt en doodgaat.” Het beeld van onkruid of kweekgras geeft de aard van de kerk uitstekend weer. „De kerk groeit waar ze gaat en gaat waar ze groeit” , zo formuleert Raschke. „De kerk krijgt haar voedingsbron niet uit de grond of de regen, maar uit onderlinge verbindingen. Onkruid vergaat niet, omdat het zijn voedings-bodem in zichzelf heeft.

Op de kerk toegepast: de kerk is een netwerk van relaties. Nee, zij heeft geen groei en voeding in zichzelf, maar in Christus. Hij heeft de kerk gesticht. Daar wijst de gelijkenis van de wijnstok op. Een christen krijgt zijn leven dankzij de verbinding met deze wijnstok. Zonder deze relatie sterft hij af.”

Globalisering

Prof. Raschke publiceerde ”The Next Reformation. Why Evangelicals Must Embrace Postmodernism” (2004) en ”GloboChrist. The Great Commission Takes a Postmodern Turn” (2008). In het laatste boek formuleert hij zijn visie op de kerk in een tijd van globalisering.

Raschke ziet globalisering niet als uitdaging, maar als een raamwerk waarin de kerk zich al in bevindt. „Spreken van de uitdaging van globalisering is een cliché. God heeft al een wereldwijd netwerk geschapen. De grootste revolutie van de vorige eeuw zijn de computer en internet, dat de communicatie van iedereen met iedereen mogelijk heeft gemaakt. Degene die het verst van ons afstond, staat nu het dichtst bij.”

De grote opdracht waarvan Jezus in Matthëus 28 spreekt, is helemaal ingesteld op deze globalisering, aldus Raschke. „Jezus riep Zijn leerlingen op om te gáán. Gaan, dat wil zeggen gezonden worden. Dat staat haaks op het zitten in onze gemakkelijke stoel en onze vertrouwde kerkelijke omgeving. De kerk is ontstaan met de uitstorting van de Geest op de pinksterdag, waar Christus is verheerlijkt onder alle volken.”

Raschke heeft weinig verwachting van kerken als instituut. In het Westen ziet hij een verdergaande terugloop van de kerk, „maar de kerk zal niet verdwijnen, omdat God altijd opwekkingen heeft gegeven”, aldus Raschke. „De kwaal van de westerse kerk is trots en hoogmoed. De profeten in het Oude Testament hekelden de hardnekkigheid van het volk van Israël. Kerken in het Westen zijn te trots op hun theologische posities en hun verleden. Ze beseffen niet dat hun rol voor een groot deel is uitgespeeld. De opkomst van het kerk in het Zuiden is de belangrijkste beweging van het postmodernisme.”

Raschke zelf is lid van de Evangelical Presbyterian Church in Amerika. Hij wil zich niet vastleggen op een bepaalde richting in het kerkelijke spectrum. „Centraal in het christendom staat de Persoon Christus. Protestanten hebben van het christendom een religie van een boek gemaakt, in plaats van een religie van de Persoon. Daarmee staan we zwak tegenover de islam, die ons alleen maar kan overtreffen als het gaat om de status van het heilige boek. Overigens heeft de kerk nauwelijks antwoord gegeven op de uitdaging van de islam. De islam weet dat hij een wereld-religie is. Daar moet het christendom een alternatief tegenover zetten.”