Op 18 augustus bleef T.’s beste vriendin een nachtje in T.’s ouderlijk huis logeren. Om ongeveer vier uur ’s nachts werd de logee wakker omdat T. haar aanviel. Niet alleen trachtte T. haar te verwurgen, zij stak ook diverse malen met een mes op haar vriendin in.

De logee liep verschillende steekwonden op, onder meer in haar gezicht, waardoor zij aan één oog blind raakte. T. herinnert zich slechts vaag delen van het incident. Ze zegt dat zij pas na het incident wakker werd. Een slaapdeskundige concludeerde dat de Utrechtse lijdt aan een zeldzame slaapstoornis.

Eerder had T. al eens een nachtelijke douche genomen en een keer had zij haar haren afgeknipt zonder zich daar de volgende ochtend iets van te herinneren. De officier van justitie was van mening dat T. daarom niet verantwoordelijk is voor de aanval. Zij had ontslag van rechtsvervolging gevraagd.

De rechtbank wees erop dat voor het bewezen verklaren van de tenlastelegging sprake moet zijn van opzet. Dat houdt in dat een verdachte willens en wetens de kans aanvaardt op een bepaald gevolg van zijn of haar handelen. Daarvan was volgens de rechtbank geen sprake, waardoor zij tot vrijspraak besloot.