Shalom,

Onze achting voor de SGP en haar jongerenorganisatie is groot. We waarderen de Bijbelvastheid van jullie als politieke beweging. We zijn onder de indruk van het feit dat jullie niet bang zijn om politieke standpunten in te nemen die rechtstreeks geïnspireerd zijn door de Bijbel, en daardoor vaak lijnrecht ingaan tegen de standpunten van de maatschappij vandaag.

Jullie zijn levende getuigen van het Woord van God. Regelmatig staan jullie met je standpunten in de Tweede Kamer daarom alleen. Dat getuigt van lef, om te stáán voor wat je gelooft, om een levend getuige te zijn van onze Heere Jezus Christus.

Er is echter een essentieel punt waarover ik jullie met dit schrijven enkele vragen wil stellen. Dat is namelijk de kwestie Israël.

Getuige jullie vorige week donderdag uitgegeven manifest ”Israël op weg naar vrede” is het zo dat de enorme durf die jullie tonen op alle andere gebieden, helaas minder uitgesproken is als het over Israël gaat. Waar jullie aan de ene kant bescheidenheid willen betrachten over de indeling van Jeruzalem, een „stad ver van ons weg”, hebben jullie even verderop je al een duidelijke mening over diezelfde indeling gevormd.

Gebrandmerkt

Net zo duidelijk als de Bijbel spreekt over Gods liefde voor ons christenen, spreekt hij over Gods liefde voor Zijn volk, en dat volk is Israël. God sloot een verbond met Abraham, Izak en Jakob, en dat verbond was voor eeuwig. Het feit dat er vandaag überhaupt nog één afstammeling van Jakob leeft, is een overduidelijk bewijs van Gods trouw aan Zijn volk.

Denk aan de vervolgingen door alle eeuwen, de pogroms in Rusland, de Tweede Wereldoorlog en de enorme haatcampagne van de Arabische wereld vandaag. Er is geen volk ter wereld dat 2000 jaar lang verstrooid is geweest en uiteindelijk weer een natie heeft gevormd. Maar Israël wel. Of ze het nu wilden of niet, Joden werden steeds gebrandmerkt als anders, ondanks hun hoge mate van assimilatie in de landen waarin ze leven. En dat is blijkbaar, tegen wil en dank, de sleutel geweest voor het behoud van hun Joodse identiteit.

Daarom houdt het me bezig: hoe kan het dat jullie de Bijbel steeds als leidraad nemen, maar niet als het over het volk en het land Israël gaat? Is het Oude Testament niet meer van toepassing? Is Gods belofte voor Israël misschien opgehouden en overgegaan op ons heidenen? Volstrekt niet! om het met Paulus’ woorden te zeggen in Romeinen 11.

Liefde

Nadrukkelijk willen we jullie oproepen om met betrekking tot het Israël van vandaag de Bijbel open te slaan. Neem een standpunt in dat zijn fundament vindt in Gods Woord, zoals jullie dat altijd doen, ook al betekent dat lijnrecht ingaan tegen de standpunten van de wereld. „Indien ik u vergeet, o Jeruzalem! Zo vergete mijn rechterhand zichzelve” (Ps. 137:5). Hoe is het met jullie geheugen gesteld, SGP-jongeren?

Dat betekent absoluut niet dat je alles zou moeten goedkeuren wat Israël doet. Maar ik denk dat het tijd is dat wij als christenen onze onlosmakelijke verbondenheid tonen met Israël. Een wezenlijke verbondenheid zoals een familieband, die niet te verbreken is. Niet een verbondenheid onder strikte voorwaarden, maar een grote liefde die niet van deze wereld is. Dezelfde liefde als die de Heere aan ons betuigt. Want als de Heere onze ongerechtigheden zou gadeslaan, wie kan bestaan? (Psalm 130).

En bovendien: Is het normaal dat Joden die zich in de Arabische wijk van Jeruzalem zouden vertonen (ze zouden wel wijzer wezen) gelyncht worden? Moet de wijk dan onder Palestijns bestuur komen? Net zoals in Bethlehem, waar geen enkele Jood het waagt binnen te gaan. Of in Gaza… Is dat de oplossing?

Is het normaal dat de terreurorganisatie Hamas sinds de afkondiging van het staakt-het-vuren meer dan 45 raketten vanuit Gaza heeft afgeschoten op Israël (en de meeste media zwijgen, vreemd genoeg), en dat als Israël zijn burgers beschermt, de hele wereld op z’n achterste poten staat?

Eigendom

Mijn achting voor jullie zou nog groter zijn als jullie de lef tonen om ook op dit heel gevoelige onderwerp rondom Israël en Jeruzalem een Bijbels onderbouwd standpunt in te nemen, zoals ook jullie moederorganisatie dat doet. Het is voor de wereld misschien moeilijk te verteren, maar we kunnen als christenen niet ontkennen dat God dat stukje land gereserveerd heeft als Zijn eigendom („Want de Heere heeft Sion verkoren, Hij heeft het begeerd tot Zijn woonplaats”, Psalm 132), en dat heeft gegeven aan Zijn uitverkoren volk: Israël.

Ik hoop van harte dat jullie over dit onderwerp met ons van gedachten willen wisselen.

We wensen jullie veel wijsheid toe in jullie taak.

De auteur is lid van de Stuurgroep Isreality en werkzaam bij Christenen voor Israël.