De sociale stage in het brede scala van de zorg- en welzijnssector dient wat de RMU betreft een „wezenlijk onderdeel van het reguliere vervolgonderwijs” te zijn. Het mes snijdt in de optiek van de belangenorganisatie voor werkgevers en werknemers aan twee kanten. Enerzijds wordt de druk op de zorg –„ook in de toekomst een zorgenkindje”– verlicht. Anderzijds worden jongeren tijdens een stage van enkele weken in bijvoorbeeld een verpleeg- of verzorgingshuis bovendien toegerust voor hun taken in de samenleving.

Rentmeesterschap
De RMU gaat verder uit van een loonstijging van 2,5 tot 3,25 procent. Door het snelle verlies aan concurrentiekracht –veroorzaakt door stijgende loonkosten en een dalende arbeidsproductiviteit– en de stagnerende groei van de Nederlandse economie is „voorzichtigheid geboden”, stelt de organisatie. Bij een sterke loonstijging voorziet de vakorganisatie problemen op langere termijn voor een duurzame ontwikkeling van de werkgelegenheid.

Ook de topinkomens zouden pas op de plaats moeten maken. „Het geeft geen pas van medewerkers een bijdrage te vragen voor het herstel van de concurrentiepositie door akkoord te gaan met een gematigde loonontwikkeling, terwijl het salaris van de topmanager met 10 procent of meer stijgt.” Als alternatief voor loonsverhoging komen wat de RMU betreft vormen van aanvullende of gedifferentieerde beloning in natura in aanmerking.

Ondernemen dient in de visie van de RMU gestalte te krijgen vanuit het „bijbelse uitgangspunt van goed rentmeesterschap.” Dit vraagt om nadere uitwerking. De RMU noemt het opstellen van ethische bedrijfscodes en personeelshandboeken die uitgaan van bijbelse doelstellingen ten aanzien van arbeid. Daarbij vraagt de organisatie nadrukkelijk aandacht voor het midden- en kleinbedrijf. „Te veel wordt maatschappelijk verantwoord ondernemen in de praktijk vereenzelvigd met grote ondernemingen die wereldwijd actief zijn.”

Wat de zorg aangaat, wijst de RMU op het belang van het gezin. In deze „hoeksteen van de samenleving” kan „overdracht van normen en waarden plaatsvinden die positieve maatschappelijke gevolgen hebben.” Concreet betekent dit een afwijzing van de zachte dwang die de overheid uitoefent om vrouwen de arbeidsmarkt op te duwen. Als moeders hun onbetaalde zorgtaken inruilen voor betaald werk, zullen betaalde krachten de zorgtaken overnemen. „Op deze wijze economiseert de zorg voor kinderen, die niet dezelfde kwaliteit biedt als de zorg van de moeder.”

„Warmte en geborgenheid” van kinderen staan voor de RMU centraal, reden om het recht op kinderopvang als basisvoorziening af te wijzen. „Het recht op kinderopvang waarborgt niet per definitie de ontplooiingskansen van het kind, zoals dat bij het onderwijs wel het geval is. Het beschikbare geld kan beter worden aangewend voor de verbetering van de zorg.” Daarentegen toont de organisatie zich voorstander van het verhogen van de kinderbijslag, zodat ouders zelf kunnen kiezen hoe zij hun zorgtaken vorm wensen te geven.

Achterstand
Behalve een verantwoorde loonontwikkeling, duurzaam ondernemen en aandacht voor het gezin beschouwt de RMU de WAO-problematiek en knelpunten in de collectieve sector als „kernpunten.” Wat het eerste betreft, ziet de organisatie graag meer aandacht voor preventieve maatregelen. Daarnaast dient reïntegratie van arbeidsongeschikten prioriteit te krijgen. „Uitgangspunten zijn daarbij niet de beperkingen, maar juist de mogelijkheden van de betrokkenen.”

Met betrekking tot de collectieve sector maant de RMU de overheid „alles in het werk te stellen” om de „opgelopen achterstand” in de toegankelijkheid en de kwaliteit van de dienstverlening in te lopen. Als de overheid niet dezelfde lonen kan bieden als het bedrijfsleven, bieden goede secundaire arbeidsvoorwaarden wellicht kansen om toch wervend bezig te zijn.